2. Mnisi, Sariputta jest mądry; Sariputta ma wielką mądrość; Sariputta ma rozległą mądrość, Sariputta ma radosną mądrość; Sariputta ma szybką mądrość; Sariputta ma przenikliwą mądrość; Sariputta ma penetracyjną mądrość. W ciągu pół miesiąca, mnisi, Sariputta miał wgląd w stany, jeden za drugim, tak jak się pojawiały. A wgląd Sariputty w stany jeden za drugim, tak jak się pojawiały był taki:
3. Tu mnisi, całkowici odosobniony od zmysłowych przyjemności, odosobniony od niekorzystnych stanów, Sariputta wkroczył i trwał w pierwszej jhanie co jest stowarzyszone z myśleniem i rozważaniem z błogością i przyjemnością zrodzonymi z odosobnienia.
4. I te stany pierwszej jhany – myślenie i rozważanie, błogość, przyjemność i zjednoczenie umysłu; kontakt, uczucie, percepcja, wola i umysł; gorliwość, zdecydowanie, energia, uważność, równowaga i skierowanie uwagi – te stany były definiowane przez niego jeden za drugim jak się pojawiały, znane mu te stany się pojawiały, znane były obecne i znane zanikały. Rozumiał tak: „Rzeczywiście, te stany nie będąc, doszły do istnienia, będąc, zanikły”. Odnośnie tych stanów, trwał bez atrakcji, odpychania, niezależny, oderwany, wolny, niestowarzyszony, z umysłem pozbawionym barier. Zrozumiał: „Jest wyjście poza" i z kultywacją tego (osiągnięcia) potwierdził, że jest.
5. I znów mnisi, po uspokojeniu myślenia i rozważania Sariputta wkroczył i trwał w drugiej jhanie z pewnością siebie i z zjednoczonym umysłem, bez myślenia i rozważania z błogością i przyjemnością zrodzonymi z koncentracji.
6. I te stany drugiej jhany – pewność siebie, błogość, przyjemność i zjednoczenie umysłu; kontakt, uczucie, percepcja, wola i umysł; gorliwość, zdecydowanie, energia, uważność, równowaga i skierowanie uwagi – te stany były definiowane przez niego jeden za drugim jak się pojawiały, znane mu te stany się pojawiały, znane były obecne i znane zanikały. Rozumiał tak: „Rzeczywiście, te stany nie będąc, doszły do istnienia, będąc, zanikły”. Odnośnie tych stanów, trwał bez atrakcji, odpychania, niezależny, oderwany, wolny, niestowarzyszony, z umysłem pozbawionym barier. Zrozumiał: „Jest wyjście poza” i z kultywacją tego (osiągnięcia) potwierdził, że jest.
7. I znów mnisi, z zanikiem błogości Sariputta trwając w równowadze, uważny i w pełni rozważny, ciągle odczuwając przyjemność cielesną, wkroczył i trwał w trzeciej jhanie, na temat której szlachetni powiadają: 'Ten ma przyjemne przebywanie, kto zrównoważony i uważny'.
8. I te stany trzeciej jhany – równowaga, przyjemność, pełna rozwaga i zjednoczenie umysłu; kontakt, uczucie, percepcja, wola i umysł; gorliwość, zdecydowanie, energia, uważność, równowaga i skierowanie uwagi – te stany były definiowane przez niego jeden za drugim jak się pojawiały, znane mu te stany się pojawiały, znane były obecne i znane zanikały. Rozumiał tak: „Rzeczywiście, te stany nie będąc, doszły do istnienia, będąc, zanikły”. Odnośnie tych stanów, trwał bez atrakcji, odpychania, niezależny, oderwany, wolny, niestowarzyszony, z umysłem pozbawionym barier. Zrozumiał: „Jest wyjście poza” i z kultywacją tego (osiągnięcia) potwierdził, że jest.
9. I znów mnisi, po zaniechaniu przyjemności i bólu z uprzednim zanikiem radości i smutku, Sariputta wkroczył i trwał w czwartej jhanie, charakteryzującej się ani-bólem-ani-przyjemnością, i z oczyszczoną uważnością dzięki równowadze.
10. Te stany czwartej jhany – równowaga, ani-bolesne-ani-przyjemne-uczucie, mentalne niezatroskanie z uwagi na spokój, czystość uważności i zjednoczenie umysłu; kontakt, uczucie, percepcja, wola i umysł; gorliwość, zdecydowanie, energia, uważność, równowaga i skierowanie uwagi – te stany były definiowane przez niego jeden za drugim jak się pojawiały, znane mu te stany się pojawiały, znane były obecne i znane zanikały. Rozumiał tak: „Rzeczywiście, te stany nie będąc, doszły do istnienia, będąc, zanikły”. Odnośnie tych stanów, trwał bez atrakcji, odpychania, niezależny, oderwany, wolny, niestowarzyszony, z umysłem pozbawionym barier. Zrozumiał: „Jest wyjście poza” i z kultywacją tego (osiągnięcia) potwierdził, że jest.
11. I znów mnisi, z całkowitym przekroczeniem percepcji materialnych form, z zanikiem oddziaływania zmysłowej percepcji, nie zważając na percepcję różnorodności, baczny tego, że "przestrzeń jest nieskończona", Sariputta wkroczył i trwał w bazie nieskończonej przestrzeni.
12. Te stany bazy nieskończonej przestrzeni – percepcja bazy nieskończonej przestrzeni i zjednoczenie umysłu; kontakt, uczucie, percepcja, wola i umysł; gorliwość, zdecydowanie, energia, uważność, równowaga i skierowanie uwagi – te stany były definiowane przez niego jeden za drugim jak się pojawiały, znane mu te stany się pojawiały, znane były obecne i znane zanikały. Rozumiał tak: „Rzeczywiście, te stany nie będąc, doszły do istnienia, będąc, zanikły”. Odnośnie tych stanów, trwał bez atrakcji, odpychania, niezależny, oderwany, wolny, niestowarzyszony, z umysłem pozbawionym barier. Zrozumiał: „Jest wyjście poza” i z kultywacją tego (osiągnięcia) potwierdził, że jest.
13. I znów mnisi, z całkowitym przekroczeniem bazy nieskończonej przestrzeni, baczny tego, że „świadomość jest nieskończona", Sariputta wkroczył i trwał w bazie nieskończonej świadomości.
14. Te stany bazy nieskończonej świadomości – percepcja bazy nieskończonej świadomości i zjednoczenie umysłu; kontakt, uczucie, percepcja, wola i umysł; gorliwość, zdecydowanie, energia, uważność, równowaga i skierowanie uwagi – te stany były definiowane przez niego jeden za drugim jak się pojawiały, znane mu te stany się pojawiały, znane były obecne i znane zanikały. Rozumiał tak: „Rzeczywiście, te stany nie będąc, doszły do istnienia, będąc, zanikły”. Odnośnie tych stanów, trwał bez atrakcji, odpychania, niezależny, oderwany, wolny, niestowarzyszony, z umysłem pozbawionym barier. Zrozumiał: „Jest wyjście poza” i z kultywacją tego (osiągnięcia) potwierdził, że jest.
15. I znów mnisi, z całkowitym przekroczeniem bazy nieskończonej świadomości, baczny tego, że "tu nic nie ma", Sariputta wkroczył i trwał w bazie nicości.
16. Te stany bazy nicości – percepcja bazy nicości i zjednoczenie umysłu; kontakt, uczucie, percepcja, wola i umysł; gorliwość, zdecydowanie, energia, uważność, równowaga i skierowanie uwagi – te stany były definiowane przez niego jeden za drugim jak się pojawiały, znane mu te stany się pojawiały, znane były obecne i znane zanikały. Rozumiał tak: „Rzeczywiście, te stany nie będąc, doszły do istnienia, będąc, zanikły”. Odnośnie tych stanów, trwał bez atrakcji, odpychania, niezależny, oderwany, wolny, niestowarzyszony, z umysłem pozbawionym barier. Zrozumiał: „Jest wyjście poza” i z kultywacją tego (osiągnięcia) potwierdził, że jest.
17. I znów mnisi, z całkowitym przekroczeniem bazy nicości, Sariputta trwał w bazie ani-percepcji-ani-nie-percepcji.
18. Wyszedł uważnie z tego osiągnięcia. Po uczynieniu tego, kontemplował przeszłe stany, które zaniknęły i uległy zmianie w taki sposób: „Rzeczywiście, te stany nie będąc, doszły do istnienia, będąc, zanikły”. Odnośnie tych stanów, trwał bez atrakcji, odpychania, niezależny, oderwany, wolny, niestowarzyszony, z umysłem pozbawionym barier. Zrozumiał: „Jest wyjście poza” i z kultywacją tego (osiągnięcia) potwierdził, że jest.
19. I znów mnisi, z całkowitym przekroczeniem bazy ani-percepcji-ani-nie-percepcji, Sariputta wkroczył i trwał we wstrzymaniu percepcji i uczucia. I jego skazy zostały wyczerpane przez widzenie ze zrozumieniem.
20. Wyszedł uważnie z tego osiągnięcia. Po uczynieniu tego, kontemplował przeszłe stany, które zaniknęły i uległy zmianie w taki sposób: „Rzeczywiście, te stany nie będąc, doszły do istnienia, będąc, zanikły”. Odnośnie tych stanów, trwał bez atrakcji, odpychania, niezależny, oderwany, wolny, niestowarzyszony, z umysłem pozbawionym barier. Zrozumiał: „Nie ma wyjścia poza” i z kultywacją tego (osiągnięcia) potwierdził, że nie ma.
21. Mnisi, słusznie mówiąc, gdyby powiedzieć o kimś: „Osiągnął mistrzostwo i doskonałość w szlachetnej cnocie, osiągnął mistrzostwo i doskonałość w szlachetnej koncentracji, osiągnął mistrzostwo i doskonałość w szlachetnym zrozumieniu, osiągnął mistrzostwo i doskonałość w szlachetnym wyzwoleniu”, to o Sariputtcie w rzeczy samej, słusznie mówiąc, powinno być powiedziane.
22. Mnisi, słusznie mówiąc, gdyby powiedzieć o kimś: „Jest on synem Zrealizowanego, zrodzonym z jego piersi, z rodzonym z jego ust, zrodzonym z Dhammy, stworzonym przez Dhammę, spadkobiercą Dhammy a nie spadkobiercą materialnych rzeczy”, to o Sariputtcie w rzeczy samej, słusznie mówiąc, powinno być powiedziane.
23. Mnisi, niezrównane Koło Dhammy, wprowadzone w ruch przez Tathagatę, jest obracane właściwie przez Sariputtę.
Oto co powiedział Zrealizowany. Mnisi byli zadowoleni i ucieszeni słowami Zrealizowanego.
