M 22. Przykład z Wężem

1 Tak usłyszałem. Przy pewnej okazji Zrealizowany mieszkał w Savatthi w Gaju Jeta w Parku Anathapindiki.

2 Przy tej okazji taki zgubny pogląd powstał u mnicha Arittha, dawnego zabójcy sępów: „Jak rozumiem Dhammę nauczaną przez Zrealizowanego (choć pewne) rzeczy (same w sobie) nazywane są przeszkadzającymi przez Zrealizowanego, nie stanowią one przeszkody dla tego kto się w nie angażuje”.

3 Wielu mnichów to usłyszało. Udali się do mnicha Aritthy, dawniejszego zabójcy sępów i spytali się go: „Czy to prawda, przyjacielu, jak się wydaje, że następujący zgubny pogląd pojawił się u ciebie: 'Jak rozumiem Dhammę nauczaną przez Zrealizowanego (choć pewne) rzeczy (same w sobie) nazywane są przeszkadzającymi przez Zrealizowanego, nie stanowią one przeszkody dla tego kto się w nie angażuje?'”. „Dokładnie tak: 'Jak rozumiem Dhammę nauczaną przez Zrealizowanego (choć pewne) rzeczy (same w sobie) nazywane są przeszkadzającymi przez Zrealizowanego, nie stanowią one przeszkody dla tego kto się w nie angażuje'”. Mnisi pragnąc pozbawić go tego zgubnego poglądu naciskali i pytali i przepytywali go tak: ”Przyjacielu Arittha, nie mów tak, nie reprezentuj błędnie Zrealizowanego, bo nie jest dobrze błędnie reprezentować Zrealizowanego. Zrealizowany nie wypowiadał się w ten sposób, gdyż w wielu rozprawach (pewne) rzeczy zostały nazwane przeszkadzającymi, stanowiącymi przeszkodę dla tego kto się w nie angażuje. Zrealizowany wykazał jak małą satysfakcję zapewniają zmysłowe przyjemności i jak wiele w nich cierpienia, wiele rozpaczy i rozczarowania. W przykładzie ze szkieletem, w przykładzie z kawałkiem mięsa, w przykładzie z pochodnią, w przykładzie z żarem, w przykładzie ze snem, w przykładzie z pożyczonymi dobrami, w przykładzie z owocowym drzewem, w przykładzie z rzeźnią, w przykładzie z głową węża, Zrealizowany ukazał jak małą satysfakcję zapewniają zmysłowe przyjemności i jak wiele w nich cierpienia, wiele rozpaczy i rozczarowania". Jednak mimo, że naciskany i przepytywany przez mnichów, mnich Arittha, dawny zabójca sępów, ciągle uparcie błędnie pojmował zgodnie ze swoim zgubnym poglądem i nalegał nań mówiąc: „Jak rozumiem Dhammę nauczaną przez Zrealizowanego (choć pewne) rzeczy (same w sobie) nazywane są przeszkadzającymi przez Zrealizowanego, nie stanowią one przeszkody dla tego kto się w nie angażuje”.

4 Ponieważ mnisi nie byli zdolni wybawić go od jego zgubnego poglądu, udali się do Zrealizowanego i po złożeniu mu hołdu, usiedli z boku. Kiedy to uczynili, opowiedzieli wszystko co się wydarzyło i dodali: „Czcigodny panie, ponieważ nie byliśmy zdolni pozbawić mnicha Aritthy, dawnego zabójcy sępów jego zgubnego poglądu, zdajemy sprawę z tego Zrealizowanemu”.

5 Wtedy Zrealizowany odezwał się do pewnego mnicha tak: „Mnichu, idź powiedzieć mnichowi Arittha, dawnemu zabójcy sępów, że nauczyciel go wzywa”. „Tak jest, czcigodny panie” odpowiedział mnich i udał się do mnicha Aritthy i powiedział mu: „Nauczyciel cię wzywa, przyjacielu Arittha”. „Tak jest, przyjacielu” odpowiedział i udał się do Zrealizowanego i po złożeniu mu hołdu usiadł z boku. Kiedy to uczynił, Zrealizowany spytał go „Arittha, czy to prawda jak się wydaje, że następujący zgubny pogląd pojawił się u ciebie: 'Jak rozumiem Dhammę nauczaną przez Zrealizowanego (choć pewne) rzeczy (same w sobie) nazywane są przeszkadzającymi przez Zrealizowanego, nie stanowią one przeszkody dla tego kto się w nie angażuje?'” "Dokładnie tak, czcigodny panie. 'Jak rozumiem Dhammę nauczaną przez Zrealizowanego (choć pewne) rzeczy (same w sobie) nazywane są przeszkadzającymi przez Zrealizowanego, nie stanowią one przeszkody dla tego kto się w nie angażuje'”. "Błądzący człowieku, kogo kiedykolwiek widziałeś bym nauczał Dhammy w ten sposób? Błądzący człowieku, pewne rzeczy określiłem jako przeszkadzające, gdyż stanowią przeszkodę dla tego kto się w nie angażuje. Wykazałem jaką małą satysfakcję zapewniają zmysłowe przyjemności i jak wiele w nich cierpienia, wiele rozpaczy i rozczarowania. W przykładzie ze szkieletem, w przykładzie z kawałkiem mięsa, w przykładzie z pochodnią, w przykładzie z żarem, w przykładzie ze snem, w przykładzie z pożyczonymi dobrami, w przykładzie z owocowym drzewem, w przykładzie z rzeźnią, w przykładzie z głową węża ukazałem jak małą satysfakcję zapewniają zmysłowe przyjemności i jak wiele w nich cierpienia, wiele rozpaczy i rozczarowania. Błądzący człowieku, zarówno błędnie nas zareprezentowałeś przez swe błędne tego uchwycenie jak i zapracowałeś na swą własną zgubę, gromadząc znaczną przewinę, gdyż przyczyni się to długo do twojej krzywdy i cierpienia".

7 Wtedy Zrealizowany odezwał się do mnichów tak: „Mnisi, jak myślicie, czy mnich Arittha, dawniejszy zabójca sępów pojął choć trochę Dhammy i Dyscypliny?" - „Jak mógłby, czcigodny panie? Nie czcigodny panie". Kiedy to zostało powiedziane, mnich Arittha dawny zabójca sępów siedział milczący, skonsternowany ze zwieszonymi ramionami i opuszczoną głową, ponury i bez słowa. Wtedy widząc to Zrealizowany odezwał się do niego: „Błądzący człowieku, będziesz opisany przez swój zgubny pogląd. Przepytam mnichów w tej sprawie”.

8 Wtedy Zrealizowany odezwał się do mnichów tak: „Mnisi, czy znacie Dhammę nauczaną w ten sposób przez mnie, tak jak ją mnich Arittha, były zabójca sępów ogłasza, gdy błędnie reprezentując nas przez swe złe uchwycenie tego wypracowując przez to swą zgubę i gromadząc znaczną przewinę?” „Nie czcigodny panie, gdyż podczas gdy pewne rzeczy (same w sobie) są określane jako przeszkadzające przez Zrealizowanego, są one również widziane przez niego w wielu rozprawach jako przeszkody dla tego kto się w nie angażuje. Zrealizowany wykazał jak małą satysfakcję zapewniają zmysłowe przyjemności i jak wiele w nich cierpienia, wiele rozpaczy i rozczarowania. W przykładzie ze szkieletem, w przykładzie z kawałkiem mięsa, w przykładzie z pochodnią, w przykładzie z żarem, w przykładzie ze snem, w przykładzie z pożyczonymi dobrami, w przykładzie z owocowym drzewem, w przykładzie z rzeźnią, w przykładzie z głową węża Zrealizowany ukazał jak małą satysfakcję zapewniają zmysłowe przyjemności i jak wiele w nich cierpienia, wiele rozpaczy i rozczarowania". „Dobrze mnisi, dobrze że znacie Dhammę nauczaną przeze mnie w ten sposób. Gdyż (podczas gdy pewne) rzeczy (same w sobie) są nazywane przeze mnie przeszkadzającymi (są one również określane przeze mnie jako) przeszkody dla tego kto się w nie angażuje. Wykazałem jaką małą satysfakcję zapewniają zmysłowe przyjemności i jak wiele w nich cierpienia, wiele rozpaczy i rozczarowania. W przykładzie ze szkieletem, w przykładzie z kawałkiem mięsa, w przykładzie z pochodnią, w przykładzie z żarem, w przykładzie ze snem, w przykładzie z pożyczonymi dobrami, w przykładzie z owocowym drzewem, w przykładzie z rzeźnią, w przykładzie z głową węża wykazałem jak mała satysfakcję zapewniają zmysłowe przyjemności i jak wiele w nich cierpienia, wiele rozpaczy i rozczarowania. Ale ten błądzący człowiek, mnich Arittha, dawny zabójca sępów zarówno błędnie nas zareprezentowł, przez swe błędne uchwycenie tego jak i zapracował na swoją zgubę gromadząc znaczną przewinę, gdyż przyczyni się to długo do jego krzywdy i cierpienia.

9 Mnisi by dążenie do (obiektywnej) zmysłowej przyjemności odbywało się bez (skalań przez subiektywne) zmysłowe pragnienie, bez percepcji zmysłowych przyjemności, bez myśli o zmysłowych przyjemnościach – takie coś jest niemożliwe.

Wąż

10 Tu mnisi pewni błądzący ludzie uczą się Dhammy, zarówno Argumentu, Pieśni, Ekspozycji Prozą, Wierszem, Deklamacji, Powiedzeń, Historii narodzin, Cudów i Odpowiedzi na Pytania (ale) po nauczeniu się Dhammy nie egzaminują oni tych rzeczy z mądrością. Nie egzaminując tych rzeczy z mądrością nie mają chęci ich rozważenia i zamiast tego uczą się Dhammy w celu poniżania i krytykowania innych. Nie doświadczają dobra dla którego Dhamma została ogłoszona. Te rzeczy będąc błędnie przez nich uchwycone przyczynią się na długo do ich krzywdy i cierpienia. Dlaczego tak jest? Z powodu ich błędnego uchwycenia Dhammy. Załóżmy że jest człowiek poszukujący węża, wędrujący w poszukiwaniu węża i zobaczył on dużego węża a kiedy go uchwycił pośrodku ciała lub za ogon, wąż odwrócił się ku niemu i ukąsił go w rękę czy ramię czy inną część ciała i z tego powodu człowieka tego spotkała śmierć lub ból jak ten przy umieraniu. Dlaczego tak jest? Z powodu jego błędnego uchwycenia węża. Tak też pewni błądzący ludzie uczą się Dhammy, zarówno Argumentu, Pieśni, Ekspozycji Prozą, Wierszem, Deklamacji, Powiedzeń, Historii narodzin, Cudów i Odpowiedzi na Pytania (ale) po nauczeniu się Dhammy nie egzaminują oni tych rzeczy z mądrością. Nie egzaminując tych rzeczy z mądrością nie mają chęci ich rozważenia i zamiast tego uczą się Dhammy w celu poniżania i krytykowania innych. Nie doświadczają dobra dla którego Dhamma została ogłoszona. Te rzeczy będąc błędnie przez nich uchwycone przyczynią się na długo do ich krzywdy i cierpienia. Dlaczego tak jest? Z powodu ich błędnego uchwycenia Dhammy.

11 Tu mnisi pewni szlachetne urodzeni uczą się Dhammy zarówno Argumentu, Pieśni, Ekspozycji Prozą, Wierszem, Deklamacji, Powiedzeń, Historii narodzin, Cudów i Odpowiedzi na Pytania, po nauczeniu się tego egzaminują te rzeczy ze zrozumieniem. Egzaminując te rzeczy ze zrozumieniem chętnie je rozważają i nie uczą się Dhammy w celu poniżania i krytykowania innych. Doświadczają oni celu dla którego Dhamma jest ogłaszana. Te rzeczy będąc prawidłowo uchwycone przez nich na długo przyczynią się do ich dobra i szczęścia. Dlaczego tak jest? Z uwagi na ich prawidłowe uchwycenie tych rzeczy. Załóżmy, że jest człowiek poszukujący węża, wędrujący w poszukiwaniu węża i zobaczy on dużego węża i wtedy złapie go prawidłowo odpowiednio rozwidlonym patykiem i po uczynieniu tego prawidłowo uchwyci węża za szyję i chociaż ten wąż może owinąć mu się wokół ręki czy ramienia, to jednak nie spotka go przez to śmierć ani ból jak ten przy umieraniu Dlaczego tak jest? To z uwagi na prawidłowe uchwycenie węża – tak też pewni szlachetnie urodzeni uczą się Dhammy zarówno Argumentu, Pieśni, Ekspozycji Prozą, Wierszem, Deklamacji, Powiedzeń, Historii narodzin, Cudów i Odpowiedzi na Pytania, po nauczeniu się tego egzaminują te rzeczy ze zrozumieniem. Egzaminując te rzeczy ze zrozumieniem chętnie je rozważają i nie uczą się Dhammy w celu poniżania i krytykowania innych. Doświadczają oni celu dla którego Dhamma jest ogłaszana. Te rzeczy będąc prawidłowo uchwycone przez nich na długo przyczynią się do ich dobra i szczęścia. Dlaczego tak jest? Z uwagi na ich prawidłowe uchwycenie tych rzeczy.

12 Zatem mnisi, kiedy rozumiecie znaczenie tego co mówię, tak to zapamiętajcie; a kiedy nie rozumiecie znaczenia tego co mówię, wtedy zapytajcie o nie mnie lub tych mnichów, którzy są mądrzy.

Tratwa

13 Mnisi, ukażę wam jak (nauczanie) Dhammy jest podobne do tratwy, będącej dla celu przedostania się na drugi brzeg, nie dla uchwycenia się jej (na stałe). Słuchajcie i uważajcie dobrze na to co powiem". „Tak jest, czcigodny panie” odpowiedzieli mnisi. Zrealizowany rzekł to: „Mnisi, załóżmy, że podróżujący człowiek napotka na swej drodze wielki obszar wodny, którego bliski brzeg jest niebezpieczny i budzący lęk a którego odległy brzeg jest bezpieczny i wolny od lęku ale nie ma tam promu ani mostu prowadzącego na drugi brzeg. Wtedy ten człowiek myśli sobie: 'Jest tutaj ten wielki obszar wodny, którego bliski brzeg jest niebezpieczny i budzący lęk a którego odległy brzeg jest bezpieczny i wolny od lęku ale nie ma tu promu ani mostu prowadzącego na drugi brzeg; a gdybym tak zebrał trawę, patyki, gałęzie, i liście i powiązał je razem w tratwę i przy jej pomocy, czyniąc wysiłek rękami i nogami dostałbym się na drugi brzeg'. I wtedy ten człowiek zebrał trawę, patyki, gałęzie, i liście i powiązał je razem w tratwę i przy jej pomocy, czyniąc wysiłek rękami i nogami dostałby się na drugi brzeg a po przeprawieniu się na drugi brzeg mógłby sobie pomyśleć: 'Ta tratwa była mi bardzo pomocna, dzięki niej czyniąc wysiłek rękami i nogami przedostałem się na drugi brzeg, gdybym tak udał się tam gdzie pragnę zabierając tratwę ze sobą na mojej głowie lub na moich ramionach?' I teraz mnisi jak myślicie czy czyniąc tak człowiek ten robi to co powinno się robić z tratwą?” „Nie czcigodny panie”. „Czyniąc co, ten człowiek uczyniłby to co powinno być uczynione z tratwą? Tu mnisi ten człowiek po przedostaniu się na drugi brzeg, mógłby sobie pomyśleć tak: 'Ta tratwa była mi bardzo pomocna, dzięki niej czyniąc wysiłek rękami i nogami przedostałem się na drugi brzeg, gdybym tak udał się tam gdzie pragnę pozostawiając ją na suchym lądzie lub puszczając ją z nurtem?' To mnisi przez uczynienie tego ten człowiek uczyniłby to co powinno się uczynić z tratwą. I tak ukazałem wam jak (nauczanie) Dhammy przypomina tratwę, będącą dla celu przedostania się na drugi brzeg, nie dla celu uchwycenia się jej.

14 Mnisi, kiedy znacie przykład z tratwą to nawet etyczne rzeczy powinny być przez was porzucone, jakże bardziej więc to co nieetyczne.

Stanowiska dla poglądów

15 Mnisi, jest sześć stanowisk dla poglądów. Jakie sześć? Tutaj mnisi nieporuszony przeciętny człowiek... 1) Widzi materię tak: 'To moje, tym jestem, to moje ja'. 2) Widzi uczucie... 3) Widzi percepcję... 4)Widzi determinacje: 'To moje, tym jestem, to moje ja' 5) Widzi to co jest widziane ... słyszane ... odczuwane ... poznawane ... napotykane ... poszukiwane ... mentalnie pojmowane tak: 'To moje, tym jestem, to moje ja'. 6) Widzi on takie stanowisko dla poglądów, mianowicie: 'To ja, to świat, po śmierci będę trwały, wiecznie trwały, wieczny, niezmienny z natury, przetrwam tak długo jak wieczność' i to też traktuje jako 'to moje, tym jestem, to moje ja'.

16 Mnisi, dobrze pouczony szlachetny uczeń... widzi materię tak: „To nie moje, tym nie jestem, to nie moje ja'; widzi uczucie... percepcję ... determinacje ... to co widziane ... słyszane ... odczuwane ... poznawane ... napotykane ... poszukiwane ... mentalnie pojmowane tak: „To nie moje, tym nie jestem, to nie moje ja'.

17 Kiedy widzi tak, to nie niepokoi się o to co nieistniejące".

Niepokój

18 Kiedy to zostało powiedziane, pewien mnich spytał się Zrealizowanego: „Czcigodny panie, czy może być niepokój o obiektywnie nieistniejące?” „Może być, mnichu” rzekł Zrealizowany. „Tutaj mnichu, ktoś (rozważa tak): 'Jaka szkoda, miałem to, jaka szkoda już dłużej tego nie mam'. 'Niestety, mogłem to mieć; niestety nie dostałem tego'. I wtedy żali się, smuci i lamentuje bijąc się w piersi, płacze i staje się poruszony. Oto w jaki sposób jest niepokój o to co nie istniejące obiektywnie”.

19 „Czcigodny panie, czy może nie być niepokoju o to co nieistniejące obiektywnie?” „Może nie być, mnichu, odrzekł Zrealizowany. „Tutaj mnichu, ktoś nie myśli: 'Jaka szkoda, miałem to, jaka szkoda już dłużej tego nie mam'. 'Niestety, mogłem to mieć; niestety nie dostałem tego'. I wtedy nie żali się, nie smuci i nie lamentuje bijąc się w piersi, nie płacze i nie staje się poruszony. Oto w jaki sposób nie ma niepokoju o to co nie istniejące obiektywnie”.

20 „Czcigodny panie, czy może być niepokój o to co nieistniejące subiektywnie?” „Może być, mnichu, odrzekł Zrealizowany. Tutaj ktoś ma pogląd 'To ja to świat, po śmierci będę trwały, wiecznie trwały, wieczny, niezmienny z natury, przetrwam tak długo jak wieczność'. Słyszy on Tathagatę czy ucznia Tathagaty nauczającego Dhammy w celu wyeliminowania wszystkich stanowisk dla poglądów, decyzji, obsesji, uporu, i dogłębnych tendencji (odnośnie poglądów) dla uspokojenia wszystkich determinacji, dla uwolnienia się od wszelkiej esencji istnienia, dla wyczerpania pragnienia, dla zaniku pożądliwości, dla wstrzymania, dla wygaszenia. Myśli on tak: 'Zatem zostanę unicestwiony! Zaginę! Już mnie nie będzie!' I wtedy żali się, smuci i lamentuje bijąc się w piers, płacze i i jest poruszony. Oto w jaki sposób może być niepokój o to co nieistniejące subiektywnie”.

21 „Czcigodny panie, czy może nie być niepokoju o to co nieistniejące subiektywnie?” „Może nie być” odrzekł Zrealizowany. „Tutaj kogoś pogląd nie jest typu: 'To ja to świat, po śmierci będę trwały, wiecznie trwały, wieczny, niezmienny z natury, przetrwam tak długo jak wieczność'. Słyszy on Tathagatę czy ucznia Tathagaty nauczającego Dhammy w celu wyeliminowania wszystkich stanowisk dla poglądów, decyzji, obsesji, uporu, i dogłębnych tendencji (odnośnie poglądów) dla uspokojenia wszystkich determinacji, dla uwolnienia się od wszelkiej esencji istnienia, dla wyczerpania pragnienia, dla zaniku pożądliwości, dla wstrzymania, dla wygaszenia. Nie myśli on tak: 'Zatem zostanę unicestwiony! Zaginę! Już mnie nie będzie!' I wtedy nie żali się, nie smuci i nie lamentuje bijąc się w piersi i nie jest poruszony. Oto w jaki sposób może nie być niepokoju o to co nieistniejące subiektywnie.

22 Mnisi, posiadłość, którą można posiadać, a która to posiadłość byłaby trwała, wiecznie trwała, wieczna, odseparowana od idei zmiany i która mogłaby przetrwać tak długo jak wieczność, czy widzicie jakąś taką posiadłość mnisi?” „Nie, czcigodny panie”. „Dobrze mnisi, ja także nie widzę żadnej takiej posiadłości.

23 Mnisi, doktryna o "ja" uchwycenie się której nie wzbudzi żalu, płaczu, bólu i smutku i rozpaczy u tego kto się na niej opiera, czy widzicie jakąś taką doktrynę?” „Nie czcigodny panie”. „Dobrze mnisi, ja również nie widzę żadnej takiej doktryny do uchwycenia się.

24 Mnisi, pogląd jako oparcie, który ktoś mógłby wziąć jako oparcie, który to pogląd jako oparcie nie wzbudziłby żalu, płaczu, bólu i smutku i rozpaczy u tego kto się na nim opiera czy widzicie jakiś taki pogląd?” „Nie czcigodny panie”. „Dobrze mnisi, ja również nie widzę, żadnego takiego poglądu jako oparcia.

25 Mnisi, z istnieniem 'ja' byłaby tego 'ja' posiadłość?” „Tak jest czcigodny panie”. „Lub z istnieniem posiadłości byłoby moje 'ja?' „Tak jest czcigodny panie”. „Mnisi, gdy ja i posiadłość należąca do ja, będąc ustanowionymi jako prawdziwie nierozłączne, czy to stanowisko dla poglądów, mianowicie 'To ja to świat, po śmierci będę trwały, wiecznie trwały, wieczny, niezmienny z natury, przetrwam tak długo jak wieczność' nie byłoby czystą i oczywistą ideą głupców?” „Czemu nie, czcigodny panie? To byłaby czysta i oczywista idea głupców”.

26 „Mnisi, jak myślicie, czy materia jest trwała czy nietrwała?” „Nietrwała, czcigodny panie”. „Czy to co nietrwałe jest bolesne czy przyjemne?” „Bolesne, czcigodny panie”. „Czy to co nietrwałe, bolesne i nieodseparowane od idei zmiany, godzi się widzieć w ten sposób: 'To moje, tym jestem, to moje ja?'” „Nie czcigodny panie”. „Mnisi jak myślicie czy uczucie ... percepcja ... determinacje ... świadomość jest trwała czy nietrwała?” „Nietrwała, czcigodny panie”. „Czy to co nietrwałe jest bolesne czy przyjemne?” „Bolesne, czcigodny panie”. „Czy to co nietrwałe, bolesne i nieodseparowane od idei zmiany, godzi się widzieć w ten sposób: 'To moje, tym jestem, to moje ja?'” „Nie czcigodny panie”.

27 „Zatem wszelka materia, czy to przeszła, przyszła lub powstała obecnie w sobie czy na zewnątrz, toporna lub subtelna, podrzędna czy nadrzędna, daleka czy bliska, powinna być widziana z właściwym zrozumieniem tak: 'To nie moje, tym nie jestem, to nie moje ja'. Wszelkie uczucie ... percepcja ... determinacje ... świadomość ... powinna być widziana z właściwym zrozumieniem tak: 'To nie moje, tym nie jestem, to nie moje ja'.

28 Widząc tak, mnisi, dobrze pouczony szlachetny uczeń staje się beznamiętnym w stosunku do materii, staje się beznamiętnym w stosunku do uczucia ... percepcji ... determinacji ... świadomości.

29 Będąc beznamiętnym, jego pożądanie zanika. Z zanikiem pożądania (jego świadomość) jest wyzwolona, gdy wyzwolona, jest wiedza: 'jest wyzwolona'. Rozumie on tak: 'Narodziny wyczerpane, święte życie przeżyte, co trzeba było wykonać zostało wykonane, nigdy więcej tego stanu istnienia'.

30 Mnisi, ten mnich jest taki, że jego szlaban jest podniesiony, jest taki, że jego dół jest wypełniony, jest on taki, że jego tęsknoty są wykorzenione, jest on taki, że nie ma zapory, jest on szlachetnym, którego sztandar jest opuszczony, którego brzemię jest złożone, który jest bez więzów.

Arahat

31 A jak szlaban mnicha jest podniesiony? Tu mnich porzucił niewiedzę, uciął ją u korzenia, uczynił ją jak palmowy pieniek, usunął tak, że już nie jest zdolna do przyszłego powstania. Tak mnich jest taki, że jego szlaban jest podniesiony.

32 A jak jego dół jest wypełniony? Tu mnich porzucił koło odrodzin przynoszące mu odnowę istnienia, uciął to u korzenia ... tak że nie jest to już zdolne do przyszłego powstania. Tak dół mnicha jest wypełniony.

33 A jak jego tęsknoty są wykorzenione? Tu mnich porzucił pragnienie, uciął je u korzenia ... tak że nie jest już zdolne do przyszłego powstania. Tak u mnicha wykorzenione są tęsknoty.

34 A jak mnich nie ma zapory? Tu mnich porzucił pięć niższych pęt, uciął je u korzenia ... tak że nie są już zdolne do przyszłego powstania. Tak mnich nie ma zapory.

35 A jak mnich jest szlachetnym, którego sztandar jest opuszczony, którego brzemię jest złożone i który jest bez więzów? Tu mnich porzucił wyobrażenie ,jestem', uciął je u korzenia ... tak, że nie jest już dłużej zdolne do przyszłego powstania. Tak mnich jest szlachetnym którego sztandar jest opuszczony, którego brzemię jest złożone i który jest bez więzów.

36 Mnisi, kiedy świadomość mnicha jest tak wyzwolona, bogowie z Indrą i Brahmą, Pajapati, gdy go poszukują, nie znajdują by świadomość Tathagaty miała coś za wspomaganie. Dlaczego tak jest? Tathagata nie jest już dłużej poznawalny tutaj i teraz, powiadam.

Błędne reprezentowanie

37 Tak mówiąc, tak proklamując, zostałem bezpodstawnie, daremnie i fałszywie i błędnie zareprezentowany przez niektórych pustelników i braminów tak: 'Pustelnik Gotama jest tym, który zwodzi opisując anihilację, zgubę i nie-istnienie egzystujących stworzeń'. Tak jak tego nie robię, tak jak tego nie proklamuję, zostałem bezpodstawnie, daremnie i fałszywie i błędnie zareprezentowany przez niektórych pustelników i braminów tak: 'Pustelnik Gotama jest tym, który zwodzi opisując anihilację, zgubę i nie-istnienie egzystujących stworzeń'.

38 Mnisi, zarówno dawniej jak i obecnie, to co opisuję to cierpienie i koniec cierpienia. Jeżeli inni obrażają, szykanują, zwracają się gniewni przeciwko Tathagacie, Tathagata z powodu tego nie czuje zaniepokojenia czy rozczarowania czy przygnębienia w sercu. A jeżeli inni honorują, szanują, poważają, oddają cześć Tathagacie, Tathagata nie czuje radości czy uciechy czy wzruszenia w swym sercu. Jeżeli inni honorują, szanują, poważają, oddają cześć Tathagacie, z tego powodu Tathagata myśli tak: 'Podejmują oni takie działania jak te w celu tego co wcześniej zostało poznane'.

39 Zatem mnisi, jeżeli inni obrażają szykanują, zwracają się gniewni przeciwko wam, z tego powodu nie dajcie powstać zaniepokojeniu czy rozczarowaniu czy przygnębieniu w waszych sercach. A jeżeli inni honorują, szanują, poważają, oddają wam cześć, z tego powodu nie dajcie powstać radości czy uciesze czy wzruszeniu w waszych sercach. Jeżeli inni honorują, szanują, poważają, oddają wam cześć z tego powodu myślicie tak: 'Podejmują oni takie działania jak te w celu tego co wcześniej zostało poznane'.

Nie wasze

40 Zatem mnisi, cokolwiek nie wasze, porzućcie to, kiedy to porzucicie, będzie to na długo na wasze dobro i szczęście. A co jest tym co nie jest wasze? Materialna forma nie jest wasza, porzućcie ją. Kiedy ją porzucicie będzie to na długo na wasze dobro i szczęście. Uczucie jest nie wasze... Percepcja jest nie wasza ...Determinacje są nie wasze ... Świadomość jest nie wasza. Porzućcie ją. Kiedy ja porzucicie będzie to na długo na wasze dobro i szczęście.

41 Mnisi, jak myślicie, jeżeli ludzie nieśliby trawę, patyki, gałęzie i liście w tym Gaju Jeta, czy będziecie myśleć 'Ludzie niosą nas czy palą czy robią z nami co im się podoba?'" „Nie czcigodny panie. Dlaczego nie? Ponieważ czcigodny panie ani to nasze ja ani nic co należałoby do naszego ja”. „Tak też mnisi, cokolwiek jest nie wasze, porzućcie to, kiedy to to porzucicie będzie to na długo na wasze dobro i szczęście. A co jest tym co nie jest wasze? Materialna forma nie jest wasza, porzućcie ją. Kiedy ją porzucicie będzie to na długo na wasze dobro i szczęście. Uczucie jest nie wasze... Percepcja jest nie wasza ...Determinacje są nie wasze ... Świadomość jest nie wasza. Porzućcie ją. Kiedy ja porzucicie będzie to na długo na wasze dobro i szczęście".

W tej Dhammie

42 Mnisi, Dhamma tak dobrze proklamowana przeze mnie, jest jasna, otwarta, oczywista i wolna od niedociągnięć. W Dhammie dobrze ogłoszonej przeze mnie, jasnej, oczywistej, i wolnej od niedociągnięć nie ma opisu koła dla tych, którzy są arahatami z wyczerpanymi skazami, którzy przeżyli święte życie, wykonali to co trzeba było wykonać, odłożyli brzemię i osiągnęli prawdziwy cel, zniszczyli pęta istnienia i są wyzwoleni przez finałową wiedzę.

43 Mnisi, Dhamma tak dobrze proklamowana przeze mnie, jest jasna, otwarta, oczywista i wolna od niedociągnięć. W Dhammie dobrze ogłoszonej przeze mnie, jasnej, oczywistej, i wolnej od niedociągnięć, ci mnisi, którzy porzucili pięć niższych pęt, wszyscy oni pojawią się spontanicznie (w czystych krainach) i tam osiągną wygaszenie bez powracania już na ten świat.

44 Mnisi, Dhamma tak dobrze proklamowana przeze mnie, jest jasna, otwarta, oczywista i wolna od niedociągnięć. W Dhammie dobrze ogłoszonej przeze mnie, jasnej, oczywistej, i wolnej od niedociągnięć, ci mnisi, którzy porzucili trzy niższe pęta z pomniejszeniem pożądania, nienawiści i złudzenia, wszyscy oni są raz-powracającymi, wrócą raz jeszcze na ten świat by zakończyć cierpienie.

45 Mnisi, Dhamma tak dobrze proklamowana przeze mnie, jest jasna, otwarta, oczywista i wolna od niedociągnięć. W Dhammie dobrze ogłoszonej przeze mnie, jasnej, oczywistej, i wolnej od niedociągnięć, ci mnisi, którzy porzucili trzy niższe pęta, wszyscy oni są wchodzącymi w strumień, nie skazanymi już dłużej na niższe światy pewnie kierowani ku pełnemu oświeceniu.

46 Mnisi, Dhamma tak dobrze proklamowana przeze mnie, jest jasna, otwarta, oczywista i wolna od niedociągnięć. W Dhammie dobrze ogłoszonej przeze mnie, jasnej, oczywistej, i wolnej od niedociągnięć, ci mnisi którzy są 'dojrzali w Dhammie' i 'dojrzali w wierze', kierują się ku pełnemu oświeceniu.

47 Mnisi, Dhamma tak dobrze proklamowana przeze mnie, jest jasna, otwarta, oczywista i wolna od niedociągnięć. W Dhammie dobrze ogłoszonej przeze mnie, jasnej, oczywistej, i wolnej od niedociągnięć, ci którzy po prostu wierzą we mnie, kochają mnie, maja niebo jako swoją destynację".

48 Oto co powiedział Zrealizowany. Mnisi byli ucieszeni i zadowoleni słowami Zrealizowanego.