M 3. Spadkobiercy w Dhammie

1. Tak usłyszałem. Przy pewnej okazji Zrealizowany mieszkał w Savatthi w Gaju Jeta w Parku Anathapindiki. Tam odezwał się do mnichów tak: „Mnisi". „Czcigodny panie" odpowiedzieli mnisi. Zrealizowany rzekł to:

2. Mnisi, bądźcie moimi spadkobiercami w Dhammie a nie moimi spadkobiercami w materialnych rzeczach. Kierowany współczuciem dla was, pomyślałem jak moi uczniowie mogą być moimi uczniami w Dhammie a nie moimi spadkobiercami w materialnych rzeczach? Jeżeli będziecie moimi spadkobiercami w materialnych rzeczach, a nie moimi spadkobiercami w Dhammie zostanie wam zarzucone: „Uczniowie mistrza żyją jako jego spadkobiercy w materialnych rzeczach a nie jako jego spadkobiercy w Dhammie" i będzie mi zarzucone (to samo). Jeżeli będziecie moimi spadkobiercami w Dhammie, nie moimi spadkobiercami w materialnych rzeczach, nie zostanie wam zarzucone: „Uczniowie mistrza żyją jako jego spadkobiercy w materialnych rzeczach a nie jako jego spadkobiercy w Dhammie" i mi nie będzie zarzucone (to samo). Zatem mnisi bądźcie moimi spadkobiercami w Dhammie, nie bądźcie moimi spadkobiercami w materialnych rzeczach. Kierowany współczuciem dla was, pomyślałem jak moi uczniowie mogą być moimi uczniami w Dhammie a nie moimi spadkobiercami w materialnych rzeczach?

3. Mnisi, załóżmy, że już zjadłem odkładając resztę, nasyciłem się, skończyłem, myśląc dość to tyle co potrzeba i pewna część wyżebranego jedzenia pozostała do wyrzucenia. Wtedy przyjdzie dwóch mnichów, głodnych i słabych i powiem im: „Mnisi już zjadłem odkładając resztę, nasyciłem się skończyłem myśląc, dość to tyle co potrzeba i pewna część wyżebranego jedzenia pozostała do wyrzucenia, jedzcie jeżeli chcecie, jeżeli nie to wyrzucę to teraz tam gdzie nie ma zieleni lub do wody, gdzie nie ma życia". Wtedy jeden z mnichów pomyśli: "Zrealizowany już zjadł odkładając resztę, nasycił się, skończył myśląc dość to tyle co potrzeba i pewna część wyżebranego jedzenia pozostała do wyrzucenia; jeżeli nie zjemy tego, Zrealizowany wyrzuci to teraz tam gdzie nie ma zieleni lub do wody, gdzie nie ma życia. Ale to zostało powiedziane przez Zrealizowanego: 'Mnisi, bądźcie moimi spadkobiercami w Dhammie, nie w materialnych rzeczach' i teraz to jedzenie jest jedną z materialnych rzeczy; załóżmy, że zamiast zjedzenia tego wyżebranego posiłku spędzę noc i dzień głodny i słaby?" I zamiast zjedzenia tego wyżebranego posiłku spędzi on noc i dzień głodny i słaby. Wtedy drugi mnich pomyśli: "Zrealizowany już zjadł odkładając resztę, nasycił się skończył myśląc dość to tyle co potrzeba i pewna część wyżebranego jedzenia pozostała do wyrzucenia; jeżeli nie zjemy tego, Zrealizowany wyrzuci to teraz tam gdzie nie ma zieleni lub do wody, gdzie nie ma życia. Załóżmy, ze zjem ten wyżebrany posiłek i spędzę noc i dzień ani głodny ani słaby". I teraz chociaż ten mnich przez zjedzenie tego wyżebranego posiłku spędził noc i dzień ani głodny ani słaby to jednak ten pierwszy mnich jest bardziej szanowany i chwalony przeze mnie. Dlaczego tak jest? Ponieważ to na długi czas przyczyni się do ograniczenia jego zachcianek, zadowolenia, ścierania, łatwego utrzymania i wzmożenia energii. Zatem mnisi bądźcie moimi spadkobiercami w Dhammie nie w materialnych rzeczach. Kierowany współczuciem dla was, pomyślałem jak moi uczniowie mogą być moimi uczniami w Dhammie a nie moimi spadkobiercami w materialnych rzeczach?

4. Oto co powiedział Zrealizowany. Po powiedzeniu tego wstał z miejsca i udał się do swojej kwatery. Wkrótce potem jak odszedł czcigodny Sariputta odezwał się do mnichów tak: „Przyjaciele mnisi". „Przyjacielu" odpowiedzieli mnisi. Czcigodny Sariputta rzekł to:

5. "Przyjaciele, w jaki sposób uczniowie mistrza żyjącego w odosobnieniu nie trenują w odosobnieniu? I w jaki sposób uczniowie mistrza żyjącego w odosobnieniu trenują w odosobnieniu?" „Rzeczywiście, przyjacielu, przyszliśmy z daleka by dowiedzieć się od czcigodnego Sariputty znaczenia tych słów. Byłoby dobrze gdyby znaczenie tych słów zostało wyjaśnione przez czcigodnego Sariputtę. Usłyszawszy to od niego mnisi zapamiętają". „Zatem słuchajcie i bacznie uważajcie na to co powiem". „Tak przyjacielu" odpowiedzieli mnisi. Czcigodny Sariputta rzekł to:

6. "Przyjaciele, w jaki sposób uczniowie mistrza żyjącego w odosobnieniu nie trenują w odosobnieniu? Tu przyjaciele uczniowie mistrza żyjącego w odosobnieniu nie trenują w odosobnieniu, nie porzucają tego co mistrz powiada by porzucili i są zajęci i niedbali, pierwsi jeżeli chodzi o błędy, rezygnujący z odosobnienia. W tym starsi mnisi podlegają naganie z trzech powodów. Jako uczniowie mistrza żyjącego w odosobnieniu sami nie trenują w odosobnieniu, to pierwszy powód dla którego podlegają oni naganie. Nie porzucają oni tego co mistrz powiada by porzucili, to drugi powód dla którego podlegają oni naganie. Są zajęci i niedbali, pierwsi jeżeli chodzi o błędy, rezygnujący z odosobnienia, to trzeci powód dla którego podlegają oni naganie. W tym średni mnisi ... młodzi mnisi podlegają naganie z trzech powodów. Jako uczniowie mistrza żyjącego w odosobnieniu sami nie trenują w odosobnieniu, to pierwszy powód dla którego podlegają oni naganie. Nie porzucają oni tego co mistrz powiada by porzucili, to drugi powód dla którego podlegają oni naganie. Są zajęci i niedbali, pierwsi jeżeli chodzi o błędy, rezygnujący z odosobnienia, to trzeci powód dla którego podlegają oni naganie.

7. W jaki sposób uczniowie mistrza żyjącego w odosobnieniu trenują w odosobnieniu? Tu przyjaciele uczniowie mistrza żyjącego w odosobnieniu trenują w odosobnieniu, porzucają to co mistrz powiada by porzucili i nie są zajęci i niedbali, nie są pierwsi jeżeli chodzi o błędy, nie rezygnują z odosobnienia. W tym starsi mnisi podlegają pochwale z trzech powodów. Jako uczniowie mistrza żyjącego w odosobnieniu sami trenują w odosobnieniu, to pierwszy powód dla którego podlegają oni pochwale. Porzucają oni to co mistrz powiada by porzucili, to drugi powód dla którego podlegają oni pochwale. Nie są zajęci i niedbali, nie są pierwsi jeżeli chodzi o błędy, nie rezygnując z odosobnienia, to trzeci powód dla którego podlegają oni pochwale. W tym średni mnisi ... młodzi mnisi podlegają pochwale z trzech powodów. Jako uczniowie mistrza żyjącego w odosobnieniu sami trenują w odosobnieniu, to pierwszy powód dla którego podlegają oni pochwale. Porzucają oni to co mistrz powiada by porzucili, to drugi powód dla którego podlegają oni pochwale. Nie są zajęci i niedbali, nie są pierwsi jeżeli chodzi o błędy, nie rezygnują z odosobnienia, to trzeci powód dla którego podlegają oni pochwale.

8. Przyjaciele są zatem tutaj chciwość i nienawiść. Jest Droga Środkowa prowadząca do porzucenia chciwości i nienawiści, dająca wgląd, dająca wiedzę, prowadząca do pokoju, do bezpośredniej wiedzy, do oświecenia do wygaszenia.

9. A czym jest ta Środkowa Droga Środkowa ? To właśnie ta Szlachetna Ośmioraka Ścieżka, mianowicie, właściwy pogląd, właściwa intencja, właściwa mowa, właściwe działanie, właściwe utrzymanie, właściwy wysiłek, właściwa uważność i właściwa koncentracja. To jest Droga Środkowa dająca dająca wgląd, dająca wiedzę, prowadząca do pokoju, do bezpośredniej wiedzy, do oświecenia do wygaszenia.

10-23. Przyjaciele, złem tutaj są gniew i zemsta ... pogarda i dominacja ... zazdrość i pożądliwość ...zwodzenie i oszustwo ...zniewolenie i arogancja ... wyobrażanie i duma ... próżność i zaniedbanie. Dla usunięcia tych stanów jest Droga Środkowa dająca wgląd, dająca wiedzę, prowadząca do pokoju, do bezpośredniej wiedzy, do oświecenia do wygaszenia.

24 Oto co powiedział czcigodny Sariputta. Mnisi byli zadowoleni i ucieszeni słowami czcigodnego Siariputty.