M 24. Zaprzęg Karet

1. Tak usłyszałem. Przy pewnej okazji Zrealizowany mieszkał w Rajagaha w Bambusowym Gaju w Sanktuarium Wiewiórek.

2. Wtedy liczni mnisi z rodzimego kraju (Zrealizowanego) którzy spędzili tam sezon deszczowy, udali się do Zrealizowanego i po złożeniu mu hołdu usiedli z boku. Kiedy to uczynili, Zrealizowany zapytał ich: „Mnisi, kto w (moim) rodzimym kraju jest ceniony przez mnichów mojego rodzimego kraju, przez jego towarzyszy w świętym życiu, w ten sposób: 'Sam o paru potrzebach, mówi mnichom o ograniczeniu potrzeb, sam zadowolony, mówi mnichom o zadowoleniu, sam odosobniony, mówi mnichom o odosobnieniu, sam poza społecznością, mówi mnichom o byciu poza społecznością, sam energiczny, mówi mnichom o byciu energicznym, sam doskonały w cnocie, mówi mnichom o doskonałości w cnocie, sam doskonały w koncentracji, mówi mnichom o doskonałości w koncentracji, sam doskonały w wyzwoleniu, mówi mnichom o doskonałości w wyzwoleniu, sam doskonały w zrozumieniu, mówi mnichom o doskonałości w zrozumieniu, sam doskonały w wiedzy i wizji wyzwolenia, mówi mnichom o doskonałości w wiedzy i wizji wyzwolenia', kto doradza, informuje, instruuje, przynagla, pobudza i zachęca swych towarzyszy w świętym życiu?” „Czcigodny panie, czcigodny Mantaniputta zwany Punną jest tak ceniony przez mnichów z rodzimego kraju Zrealizowanego”.

3. Przy tej okazji czcigodny Sariputta siedział blisko Zrealizowanego. Wtedy u czcigodnego Sariputty powstała taka myśl: „To zysk dla czcigodnego Punny Mantaniputty, to dla niego wielki zysk, że mądrzy towarzysze w świętym życiu chwalą go punkt za punktem w obecności Mistrza. Załóżmy, że tego lub innego razu spotkamy czcigodnego Punnę Mantaniputtę i odbędziemy z nim rozmowę".

4. Wtedy po tym gdy Zrealizowany mieszkał w Rajagaha tak długo jak to uznał za stosowne, udał się on etapami do Savatthi. Tam zamieszkał w Gaju Jeta w Parku Anathapindiki.

5. Czcigodny Punna Mantaniputta usłyszał: „Zrealizowany, jak się wydaje, zawitał do Savatthi i mieszka w Gaju Jeta w Parku Anathapindiki. Wtedy czcigodny Puna Mantaniputta uporządkował swe miejsce odpoczynku i zabrał swą zewnętrzną szatę i miskę i udał się etapami do Savatthi. Wędrując etapami w końcu dotarł do Savatthi i poszedł do Gaju Jeta do Parku Anathapindiki, by zobaczyć Zrealizowanego. Po złożeniu mu hołdu usiadł z boku. Kiedy to uczynił Zrealizowany poinstruował go, pobudził i zachęcił mową o Dhammie. Wtedy zadowolony i ucieszony słowami Zrealizowanego czcigodny Punna Mantaniputta wstał z miejsca i po złożeniu hołdu Zrealizowanemu, trzymając go po swej prawej stronie, udał się do Gaju Ślepego Człowieka na całodzienny pobyt.

6. Wtedy pewien mnich udał się do czcigodnego Sariputty i powiedział mu: „Przyjacielu Sariputto, mnich Punna Mantaniputta o którym zawsze się dobrze wyrażałeś został właśnie poinstruowany, przynaglony, pobudzony i zachęcony przez Zrealizowanego mową o Dhammie i będąc zadowolonym i ucieszonym słowami Zrealizowanego wstał z miejsca i po złożeniu mu hołdu, trzymając go po swej prawej stronie, udał się do Gaju Ślepego Człowieka na całodzienny pobyt”.

7. Wtedy czcigodny Sariputta szybko spakował matę i podążył tuż za czcigodnym Punną Mantaniputtą, mając na widoku jego głowę. Wtedy czcigodny Punna Mantaniputta wszedł do Gaju Ślepego Człowieka i usiadł na całodzienny pobyt u korzenia drzewa i czcigodny Sariputta wszedł do Gaju Ślepego Człowieka i usiadł na całodzienny pobyt u korzenia drzewa.

8. Wieczorem czcigodny Sariputta wstał z medytacji i udał się do czcigodnego Punny Manatniputty i wymienił z nim pozdrowienia a kiedy kurtuazyjna i grzecznościowa rozmowa została zakończona, usiadł z boku. Kiedy to uczynił, rzekł do Punny Mantaniputty:

9. „Czy żyjesz święte życie pod wodzą Zrealizowanego, przyjacielu?” „Tak przyjacielu”. „Ale przyjacielu, czy to w celu oczyszczenia cnoty żyje się święte życie pod wodzą Zrealizowanego?” „Nie przyjacielu”. „Zatem w celu oczyszczenia umysłu żyje się święte życie pod wodzą Zrealizowanego?” „Nie przyjacielu”. „Zatem w celu oczyszczenia poglądu żyje się święte życie pod wodzą Zrealizowanego?” „Nie przyjacielu”. „Zatem w celu oczyszczenia przez przezwyciężenie wątpliwości żyje się święte życie pod wodzą Zrealizowanego?” „Nie przyjacielu”. „Zatem w celu oczyszczenia przez wiedzę i wizję tego co jest i tego co nie jest ścieżką żyje się święte życie pod wodzą Zrealizowanego?” „Nie przyjacielu”. „Zatem w celu oczyszczenia przez wiedzę i wizję o drodze żyje się święte życie pod wodzą Zrealizowanego?” „Nie przyjacielu”. „Zatem w celu oczyszczenia przez wiedzę i wizję żyje się święte życie pod wodzą Zrealizowanego?”. „Nie przyjacielu”. „Przyjacielu, gdy zapytany: 'Ale przyjacielu, czy to w celu oczyszczenia cnoty żyje się święte życie pod wodzą Zrealizowanego?' odpowiadasz 'Nie przyjacielu'. Gdy zapytany: 'Zatem w celu oczyszczenia umysłu ... w celu oczyszczenia poglądu ... w celu oczyszczenia przez przezwyciężenie wątpliwości ... w celu oczyszczenia przez wiedzę i wizję tego co jest i tego co nie jest ścieżką ... w celu oczyszczenia przez wiedzę i wizję o drodze ... w celu oczyszczenia przez wiedzę i wizję żyje się święte życie pod wodzą Zrealizowanego?' odpowiadasz: 'Nie przyjacielu'. Dla jakiego zatem celu żyje się święte życie pod wodzą Zrealizowanego?”

10. „Przyjacielu, to w celu wygaszenia przez nie utrzymywanie żyje się święte życie pod wodzą Zrealizowanego”.

11.”Ale przyjacielu, czy oczyszczenie cnoty jest wygaszeniem przez nie utrzymywanie?” „Nie przyjacielu” . „Zatem oczyszczenie umysłu jest wygaszeniem przez nie utrzymywanie?” „Nie przyjacielu”. „Zatem oczyszczenie poglądu jest wygaszeniem przez nie utrzymywanie?” „Nie przyjacielu”. „Zatem oczyszczenie przez przezwyciężenie wątpliwości jest wygaszeniem przez nie utrzymywanie?” „Nie przyjacielu”. „Zatem oczyszczenie przez wiedzę i wizję tego co jest i tego co nie jest ścieżką jest wygaszeniem przez nie utrzymywanie?” „Nie przyjacielu”. „Zatem oczyszczenie przez wiedzę i wizję o drodze jest wygaszeniem przez nie utrzymywanie?” „Nie przyjacielu”. „Zatem oczyszczenie przez wiedzę i wizję jest wygaszeniem przez nie utrzymywanie?” „Nie przyjacielu”. „Przyjacielu, gdy zapytany” 'Ale przyjacielu czy oczyszczenie cnoty jest wygaszeniem przez nie utrzymywanie?' odpowiadasz: 'Nie przyjacielu'. Gdy zapytany czy oczyszczenie umysłu ... oczyszczenie poglądu ... oczyszczenie przez przezwyciężenie wątpliwości ... oczyszczenie przez wiedzę i wizję tego co jest i tego co nie jest ścieżką ... oczyszczenie przez wiedzę i wizję o drodze ... oczyszczenie przez wiedzę i wizję jest wygaszeniem przez nie utrzymywanie?' odpowiadasz: 'Nie przyjacielu'. Jak powinno się rozumieć znaczenie tych stwierdzeń?”

12. "Przyjacielu, gdyby Zrealizowany opisał oczyszczenie cnoty jako wygaszenie przez nie utrzymywanie, opisałby to co wciąż jest stowarzyszone z utrzymywaniem. Gdyby Zrealizowany opisał oczyszczenie umysłu ... oczyszczenie poglądu ... oczyszczenie przez przezwyciężenie wątpliwości ... oczyszczenie przez wiedzę i wizję tego co jest i tego co nie jest ścieżką ... oczyszczenie przez wiedzę i wizję o drodze ... oczyszczenie przez wiedzę i wizję opisałby to co wciąż jest stowarzyszone z utrzymywaniem. I gdyby to co bez tych rzeczy było wygaszeniem przez nie utrzymywanie, to zwykły człowiek osiągnąłby wygaszenie, gdyż zwykły człowiek jest bez tych rzeczy.

13. Co do tego przyjacielu dam ci przykład, gdyż niektórzy mądrzy ludzie zrozumieją za pomocą przykładu znaczenie tego co zostało powiedziane. Załóżmy, że Król Pasenadi z Kosala podczas gdy mieszkał w Savatthi, miał jakiś pilny interes do załatwienia w Saketa, i że pomiędzy Savatthi i Sakheta czekało na niego siedem gotowych konnych zaprzęgów i wtedy Król Pasenadi z Kosala wyszedł drzwiami z zewnętrznego palacu w Savatthi i wsiadł do pierwszego zaprzęgu, i że za pomocą pierwszego zaprzęgu dojechał do drugiego zaprzęgu, wtedy wysiadł z pierwszego zaprzęgu i wsiadł do drugiego zaprzęgu i za pomocą drugiego zaprzęgu dojechał do trzeciego zaprzęgu, wtedy wysiadł z drugiego zaprzęgu i wsiadł do trzeciego zaprzęgu i za pomocą trzeciego zaprzęgu dojechał do czwartego zaprzęgu, wtedy wysiadł z trzeciego zaprzęgu i wsiadł do czwartego zaprzęgu i za pomocą czwartego zaprzęgu dojechał do piątego zaprzęgu, wtedy wysiadł z czwartego zaprzęgu i wsiadł do piątego zaprzęgu i za pomocą piątego zaprzęgu dojechał do szóstego zaprzęgu, wtedy wysiadł z piątego zaprzęgu i wsiadł do szóstego zaprzęgu i za pomocą szóstego zaprzęgu dojechał do siódmego zaprzęgu, wtedy wysiadł z szóstego zaprzęgu i wsiadł do siódmego zaprzęgu i za pomocą siódmego zaprzęgu dojechał do drzwi wewnętrznego pałacu w Saketa. Wtedy gdy doszedł do drzwi wewnętrznego pałacu jego przyjaciele i znajomi, jego krewni i rodzina spytają go: „Panie czy przyjechałeś z Savatthi za pomocą tego zaprzęgu aż do drzwi wewnętrznego pałacu w Saketa?” Jak król Pasenadi z Kosala powinien odpowiedzieć by odpowiedzieć prawidłowo?” „By odpowiedzieć prawidłowo, przyjacielu, powinien odpowiedzieć tak: 'Tu podczas gdy mieszkałem w Savatthi, miałem pewien pilny interes do załatwienia w Saketa i pomiędzy Savatthi i Saketa czekało na mnie siedem gotowych zaprzęgów ... wsiadłem do siódmego zaprzęgu i za pomocą siódmego zaprzęgu dojechałem do drzwi wewnętrznego pałacu w Saketa'. Aby odpowiedzieć prawidłowo Król Pasenadi z Kosala powinien odpowiedzieć tak”.

14. „Tak też przyjacielu, oczyszczenie cnoty ma za cel oczyszczenie umysłu, oczyszczenie umysłu ma za cel oczyszczenie poglądu, oczyszczenie poglądu ma za cel oczyszczenie przez przezwyciężenie wątpliwości, oczyszczenie przez przezwyciężenie wątpliwości ma za cel oczyszczenie przez wiedzę i wizję tego co jest i tego co nie jest ścieżką, oczyszczenie przez wiedzę i wizję tego co jest i tego co nie jest ścieżką ma za cel oczyszczenie przez wiedzę i wizję drogi, oczyszczenie przez wiedzę i wizję drogi ma za cel oczyszczenie przez wiedzę i wizję, oczyszczenie przez wiedzę i wizję ma za cel wygaszenie. To w celu wygaszenia przez nie utrzymywanie żyje się święte życie pod wodzą Zrealizowanego”.

15. Gdy to zostało powiedziane, czcigodny Sariputta spytał czcigodnego Punnę Mantaniputtę: „Jakie jest imię czcigodnego i jak nazywają go jego towarzysze w świętym życiu?” „Moje imię jest Punna, przyjacielu i towarzysze w świętym życiu znają mnie jako Punna Mantaniputta”. „To cudowne przyjacielu, to wspaniałe, każde głębokie pytanie zostało odpowiedziane punkt po punkcie przez czcigodnego Punnę Mantaniputtę jako wiedzącego ucznia który zna Nauki Mistrza takimi jakimi są. To zysk dla jego towarzyszy w świętym życiu, to wielki zysk dla nich, że mają okazję widzieć i honorować go. I nawet gdyby przez noszenie czcigodnego Punny Mantaniputty na poduszce na ich głowach jego towarzysze w świętym życiu mieli okazję widzieć go i honorować to byłby to dla nich zysk, wielki zysk. I jest to zysk dla nas, wielki zysk dla nas, że mieliśmy okazję widzieć czcigodnego Punnę Mantaniputtę i honorować go”.

16. Kiedy to zostało powiedziane czcigodny Punna Mantaniputta spytał czcigodnego Sariputtę: „Jakie jest imię czcigodnego i jak nazywają go jego towarzysze w świętym życiu?” „Moje imię jest Upatisa, przyjacielu i towarzysze w świętym życiu znają mnie jako Sariputta”. "Rzeczywiście, przyjacielu, nie wiedzieliśmy, że rozmawiamy z czcigodnym Sariputtą, uczniem który jest jak sam Mistrz. Gdybyśmy wiedzieli, że to czcigodny Sariputta, nie mówilibyśmy tyle. To cudowne przyjacielu, to wspaniałe, każde głębokie pytanie zostało postawione punkt po punkcie przez czcigodnego Sariputtę jako wiedzącego ucznia który zna Nauki Mistrza takimi jakimi są. To zysk dla jego towarzyszy w świętym życiu, to wielki zysk dla nich, że mają okazję widzieć i honorować go. I nawet gdyby przez noszenie czcigodnego Sariputty na poduszce na ich głowach jego towarzysze w świętym życiu mieli okazję widzieć go i honorować to byłby to dla nich zysk, wielki zysk. I jest to zysk dla nas, wielki zysk dla nas, że mieliśmy okazję widzieć czcigodnego Sariputtę i honorować go”. Oto jak tych dwóch wielkich Nagów zgodziło się każdy ze słowami drugiego.