M 10. Cztery podstawy uważności

1. Tak usłyszałem. Przy pewnej okazji Zrealizowany mieszkał w kraju Kurów. Jest tam ich miasto nazywane Kammassadamma, i tam Zrealizowany odezwał się do mnichów: „Mnisi". „Czcigodny panie" odpowiedzieli mnisi. Zrealizowany rzekł to:

2. Mnisi, ta ścieżka, mianowicie cztery podstawy uważności jest ścieżką idącą w tylko jedną stronę, do oczyszczenia istot, do przekroczenia żalów i płaczu, do zaniku bólu i smutku, do osiągnięcia prawdziwej drogi, do realizacji wygaszenia.

3. Jakie cztery? Tu mnich trwa kontemplując ciało jako ciało, gorliwie, całkowicie rozważny i uważny, po odłożeniu pożądliwości i światowego smutku. Trwa kontemplując uczucie jako uczucie, gorliwie, całkowicie rozważny i uważny, po odłożeniu pożądliwości i światowego smutku. Trwa kontemplując umysł jako umysł, gorliwie, całkowicie rozważny i uważny, po odłożeniu pożądliwości i światowego smutku. Trwa kontemplując idee jako idee, gorliwie, całkowicie rozważny i uważny, po odłożeniu pożądliwości i światowego smutku.

Kontemplacja ciała
(1 Uważność oddychania)

4. A jak mnich trwa kontemplując ciało jako ciało? Tu mnich udaje się do lasu czy korzenia drzewa czy pustej chaty, siada ze skrzyżowanymi nogami i wyprostowanym ciałem ustanawiając uważność (na oddychaniu) przed sobą, zawsze uważny wdycha, uważny wydycha. Wdychając długo rozumie on: „Wdycham długo". Wdychając krótko rozumie on: „Wdycham krótko". Wydychając długo rozumie on: „Wydycham długo". Wydychając krótko rozumie on: „Wydycham krótko". Trenuje on tak: „Będę wdychał doświadczając całego ciała"; trenuje on tak: „Będę wydychał doświadczając całego ciała"; trenuje on tak: „Będę wdychał uspokajając cielesne determinacje"; trenuje on tak: „Będę wydychał uspokajając cielesne determinacje". Tak jak zręczny tokarz lub jego pomocnik kiedy czyni długi obrót rozumie: „Czynię długi obrót" lub kiedy czyni krótki obrót rozumie: „Czynię krótki obrót" tak też wdychając długo rozumie on: „Wdycham długo". Wdychając krótko rozumie on: „Wdycham krótko". Wydychając długo rozumie on: „Wydycham długo". Wydychając krótko rozumie on: „Wydycham krótko". Trenuje on tak: „Będę wdychał doświadczając całego ciała"; trenuje on tak: „Będę wydychał doświadczając całego ciała"; trenuje on tak: „Będę wdychał uspokajając cielesne determinacje"; trenuje on tak: „Będę wydychał uspokajając cielesne determinacje".


(wgląd)


5. W ten sposób trwa kontemplując ciało jako ciało w sobie, lub trwa kontemplując ciało w sobie i zewnętrznie. Lub jeszcze trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania, lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego zaniku, lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania i zaniku. Lub jeszcze uważność, że „jest ciało" zostaje ustanowiona przez niego na poziomie czystej wiedzy i pamiętania (o ciele) podczas gdy trwa on niezależnie, nie chwytając się niczego w świecie. Oto jak mnich trwa kontemplując ciało jako ciało.


(2 Cztery podstawy)


6. I znów, mnich gdy idzie rozumie: „Idę", gdy stoi rozumie on: „Stoję", gdy siedzi rozumie on: „Siedzę", gdy leży rozumie on: „Leżę", czy jakkolwiek jego ciało jest położone rozumie je on takim.

7. W ten sposób trwa kontemplując ciało jako ciało w sobie, lub trwa kontemplując ciało w sobie i zewnętrznie. Lub jeszcze trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania, lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego zaniku lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania i zaniku. Lub jeszcze uważność, że „jest ciało" zostaje ustanowiona przez niego na poziomie czystej wiedzy i pamiętania (o ciele) podczas gdy trwa on niezależnie, nie chwytając się niczego w świecie. Oto jak mnich trwa kontemplując ciało jako ciało.


(3 Pełna rozważność)


8. I znów mnich jest tym który działa z pełna rozwagą gdy porusza się tu i tam, który działa z pełną rozwagą gdy patrzy na i obok, który działa z pełną rozwagą zginając się i rozciągając, który działa z pełną rozwagą nosząc połatany płaszcz, miskę i szaty, który działa z pełną rozwagą gdy je, pije, żuje, i smakuje, który działa z pełną rozwagą opróżniając jelita i oddając mocz, który działa z pełną rozwagą gdy idzie, stoi, siedzi, zasypia i budzi się, mówi i zachowuje milczenie.

9. W ten sposób trwa kontemplując ciało jako ciało w sobie, lub trwa kontemplując ciało w sobie i zewnętrznie. Lub jeszcze trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania, lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego zaniku, lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania i zaniku. Lub jeszcze uważność, że „jest ciało" zostaje ustanowiona przez niego na poziomie czystej wiedzy i pamiętania (o ciele) podczas gdy trwa on niezależnie, nie chwytając się niczego w świecie. Oto jak mnich trwa kontemplując ciało jako ciało.


(4 Brzydota - części ciała)


10. I znów, mnich przegląda to samo ciało od podeszew stóp do włosów na czubku głowy jako pełne wielu rodzajów nieczystości, tak oto: „W tym ciele są włosy głowy, włosy ciała, paznokcie, zęby, skóra, mięso, ścięgna, kości, szpik kostny, nerki, serce, wątroba, przepona, śledziona, płuca, jelita duże i małe, krtań, smarki. łajno, żółć, flegma, ropa, krew, pot, tłuszcz, łzy, ślina, olej we złączach i mocz".

Tak jak gdyby był tam worek otwarty z obu stron, pełny wielu rodzajów ziaren takich jak górski ryż, czerwony ryż, fasola, groch, kasza, i biały ryż, i człowiek o dobrym wzroku otworzyłby go i przeglądał go tak: „To jest górski ryż, to jest czerwony ryż, to fasola, to groch, to kasza, to biały ryż", tak też mnich przegląda to samo ciało od podeszew stóp do włosów na czubku głowy jako pełne wielu rodzajów nieczystości, tak oto: „W tym ciele są włosy głowy, włosy ciała, paznokcie, zęby, skóra, mięso, ścięgna, kości, szpik kostny, nerki, serce, wątroba, przepona, śledziona, płuca, jelita duże i małe, krtań, smarki. łajno, żółć, flegma, ropa, krew, pot, tłuszcz, łzy, ślina, olej we złączach i mocz".

11. W ten sposób trwa kontemplując ciało jako ciało w sobie, lub trwa kontemplując ciało w sobie i zewnętrznie. Lub jeszcze trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania, lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego zaniku, lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania i zaniku. Lub jeszcze uważność, że „jest ciało" zostaje ustanowiona przez niego na poziomie czystej wiedzy i pamiętania (o ciele) podczas gdy trwa on niezależnie, nie chwytając się niczego w świecie. Oto jak mnich trwa kontemplując ciało jako ciało.


(5. Elementy)


12. I znów w jakiejkolwiek pozycji jest ciało, jakkolwiek ułożone, mnich przegląda to samo ciało (składające się) z elementów tak oto: „W tym ciele jest element ziemi, element wody, element ognia i element powietrza". Tak jakby zręczny rzeźnik lub jego pomocnik zabił krowę i siedział z nią u skrzyżowania dróg pokrojoną na kawałki, tak też w jakiejkolwiek pozycji jest ciało, jakkolwiek ułożone, mnich przegląda to samo ciało (składające się) z elementów tak oto: „W tym ciele jest element ziemi, element wody, element ognia i element powietrza".

13. W ten sposób trwa kontemplując ciało jako ciało w sobie, lub trwa kontemplując ciało w sobie i zewnętrznie. Lub jeszcze trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego zaniku lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania i zaniku. Lub jeszcze uważność, że „jest ciało" zostaje ustanowiona przez niego na poziomie czystej wiedzy i pamiętania (o ciele) podczas gdy trwa on niezależnie, nie chwytając się niczego w świecie. Oto jak mnich trwa kontemplując ciało jako ciało.


(6-14 Dziewięć terenów cmentarnych)


14. I znów mnich ocenia to samo ciało jak gdyby patrzył na szczątki ciała porozrzucane na terenie cmentarnym, martwe jeden dzień, dwa dni, martwe trzy dni, spuchnięte, blade, jątrzącą się materię tak oto: „To ciało również jest tej samej natury, będzie takie samo, nie ominie je ten los".

15. W ten sposób trwa kontemplując ciało jako ciało w sobie, lub trwa kontemplując ciało w sobie i zewnętrznie. Lub jeszcze trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania, lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego zaniku, lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania i zaniku. Lub jeszcze uważność, że „jest ciało" zostaje ustanowiona przez niego na poziomie czystej wiedzy i pamiętania (o ciele) podczas gdy trwa on niezależnie, nie chwytając się niczego w świecie. Oto jak mnich trwa kontemplując ciało jako ciało.

16. I znów mnich ocenia to samo ciało jak gdyby patrzył na szczątki ciała porozrzucane na terenie cmentarnym, pożerane przez kruki, kanie, sępy, psy, szakale, i wiele rodzajów robaków, tak oto: „To ciało również jest tej samej natury, będzie takie samo, nie ominie je ten los".

17. W ten sposób trwa kontemplując ciało jako ciało w sobie, lub trwa kontemplując ciało w sobie i zewnętrznie. Lub jeszcze trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego zaniku, lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania i zaniku. Lub jeszcze uważność, że „jest ciało" zostaje ustanowiona przez niego na poziomie czystej wiedzy i pamiętania (o ciele) podczas gdy trwa on niezależnie, nie chwytając się niczego w świecie. Oto jak mnich trwa kontemplując ciało jako ciało.

18. I znów mnich ocenia to samo ciało jak gdyby patrzył na szczątki ciała porozrzucane na terenie cmentarnym; szkielet z mięsem i krwią trzymający się razem dzięki ścięgnom, tak oto: „To ciało również jest tej samej natury, będzie takie samo, nie ominie je ten los".

19. W ten sposób trwa kontemplując ciało jako ciało w sobie, lub trwa kontemplując ciało w sobie i zewnętrznie. Lub jeszcze trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania, lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego zaniku, lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania i zaniku. Lub jeszcze uważność, że „jest ciało" zostaje ustanowiona przez niego na poziomie czystej wiedzy i pamiętania (o ciele) podczas gdy trwa on niezależnie, nie chwytając się niczego w świecie. Oto jak mnich trwa kontemplując ciało jako ciało.

20. I znów mnich ocenia to samo ciało jak gdyby patrzył na szczątki ciała porozrzucane na terenie cmentarnym; szkielet bez mięsa, umazany krwią i trzymający się razem dzięki ścięgnom tak oto: „To ciało również jest tej samej natury, będzie takie samo, nie ominie je ten los".

21. W ten sposób trwa kontemplując ciało jako ciało w sobie, lub trwa kontemplując ciało w sobie i zewnętrznie. Lub jeszcze trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania, lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego zaniku lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania i zaniku. Lub jeszcze uważność, że „jest ciało" zostaje ustanowiona przez niego na poziomie czystej wiedzy i pamiętania (o ciele) podczas gdy trwa on niezależnie, nie chwytając się niczego w świecie. Oto jak mnich trwa kontemplując ciało jako ciało.

22. I znów mnich ocenia to samo ciało jak gdyby patrzył na szczątki ciała porozrzucane na terenie cmentarnym; szkielet bez mięsa i krwi trzymający się razem dzięki ścięgnom tak oto: „To ciało również jest tej samej natury, będzie takie samo, nie ominie je ten los".

23. W ten sposób trwa kontemplując ciało jako ciało w sobie, lub trwa kontemplując ciało w sobie i zewnętrznie. Lub jeszcze trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania, lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego zaniku, lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania i zaniku. Lub jeszcze uważność, że „jest ciało" zostaje ustanowiona przez niego na poziomie czystej wiedzy i pamiętania (o ciele) podczas gdy trwa on niezależnie, nie chwytając się niczego w świecie. Oto jak mnich trwa kontemplując ciało jako ciało.

24. I znów mnich ocenia to samo ciało jak gdyby patrzył na szczątki ciała porozrzucane na terenie cmentarnym; kości bez ścięgien, porozrzucane w różnych kierunkach, tu kość ręki, tu kość stopy, tu kość uda, tu kość biodrowa, tu kość piersiowa, tu kość dłoni, tu kość ramienia, tu kość szyi, tu szczęka, tu zęby, tu czaszka tak oto: „To ciało również jest tej samej natury, będzie takie samo, nie ominie je ten los".

25 W ten sposób trwa kontemplując ciało jako ciało w sobie, lub trwa kontemplując ciało w sobie i zewnętrznie. Lub jeszcze trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania, lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego zaniku lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania i zaniku. Lub jeszcze uważność, że „jest ciało" zostaje ustanowiona przez niego na poziomie czystej wiedzy i pamiętania (o ciele) podczas gdy trwa on niezależnie, nie chwytając się niczego w świecie. Oto jak mnich trwa kontemplując ciało jako ciało.

26. I znów mnich ocenia to samo ciało jak gdyby patrzył na szczątki ciała porozrzucane na terenie cmentarnym; pobielałe kości koloru muszli tak oto: „To ciało również jest tej samej natury, będzie takie samo, nie ominie je ten los".

27. W ten sposób trwa kontemplując ciało jako ciało w sobie, lub trwa kontemplując ciało w sobie i zewnętrznie. Lub jeszcze trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego zaniku, lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania i zaniku. Lub jeszcze uważność, że „jest ciało" zostaje ustanowiona przez niego na poziomie czystej wiedzy i pamiętania (o ciele) podczas gdy trwa on niezależnie, nie chwytając się niczego w świecie. Oto jak mnich trwa kontemplując ciało jako ciało.

28. I znów mnich ocenia to samo ciało jak gdyby patrzył na szczątki ciała porozrzucane na terenie cmentarnym; kości zebrane razem, starsze niż rok. „To ciało również jest tej samej natury, będzie takie samo, nie ominie je ten los".

29. W ten sposób trwa kontemplując ciało jako ciało w sobie, lub trwa kontemplując ciało w sobie i zewnętrznie. Lub jeszcze trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego zaniku lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania i zaniku. Lub jeszcze uważność, że „jest ciało" zostaje ustanowiona przez niego na poziomie czystej wiedzy i pamiętania (o ciele) podczas gdy trwa on niezależnie, nie chwytając się niczego w świecie. Oto jak mnich trwa kontemplując ciało jako ciało.

30. I znów mnich ocenia to samo ciało jak gdyby patrzył na szczątki ciała porozrzucane na terenie cmentarnym; zgniłe kości, pokruszone na pył. „To ciało również jest tej samej natury, będzie takie samo, nie ominie je ten los".

31. W ten sposób trwa kontemplując ciało jako ciało w sobie, lub trwa kontemplując ciało w sobie i zewnętrznie. Lub jeszcze trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego zaniku, lub trwa kontemplując w ciele czynniki jego powstania i zaniku. Lub jeszcze uważność, że „jest ciało" zostaje ustanowiona przez niego na poziomie czystej wiedzy i pamiętania (o ciele) podczas gdy trwa on niezależnie, nie chwytając się niczego w świecie. Oto jak mnich trwa kontemplując ciało jako ciało.


Kontemplacja uczuć


32. A jak mnich trwa kontemplując uczucia jako uczucia? Tu gdy czuje przyjemne uczucie, mnich rozumie: „Czuję przyjemne uczucie", gdy czuje bolesne uczucie, rozumie on: „Czuję bolesne uczucie", gdy czuje ani-bolesne-ani-przyjemne uczucie, rozumie on: „Czuję ani-bolesne-ani-przyjemne uczucie, gdy czuje materialne przyjemne uczucie, mnich rozumie: „Czuję materialne przyjemne uczucie" gdy czuje niematerialne przyjemne uczucie, mnich rozumie: „Czuję niematerialne przyjemne uczucie",gdy czuje bolesne materialne uczucie rozumie on:"Czuję bolesne materialne uczucie", gdy czuje bolesne niematerialne uczucie, rozumie on: „Czuję bolesne niematerialne uczucie" gdy czuje ani-bolesne-ani-przyjemne uczucie materialne, rozumie on: „Czuję ani-bolesne-ani-przyjemne uczucie materialne", gdy czuje ani-bolesne-ani-przyjemne uczucie niematerialne, rozumie on: „Czuję ani-bolesne-ani-przyjemne uczucie niematerialne".


Wgląd


33. W ten sposób trwa kontemplując uczucia jako uczucia w sobie, lub trwa kontemplując uczucia w sobie i zewnętrznie. Lub jeszcze trwa kontemplując w uczuciu czynniki jego powstania, lub trwa kontemplując w uczuciu czynniki jego zaniku lub trwa kontemplując w uczuciu czynniki jego powstania i zaniku. Lub jeszcze uważność, że „jest uczucie" zostaje ustanowiona przez niego na poziomie czystej wiedzy i pamiętania, podczas gdy trwa on niezależnie, nie chwytając się niczego w świecie. Oto jak mnich trwa kontemplując uczucia jako uczucia.


Kontemplacja umysłu


34. A jak mnich trwa kontemplując umysł jako umysł? Tu mnich rozumie umysł skażony pożądaniem jako skażony pożądaniem i umysł nieskażony pożądaniem jako umysł nieskażony pożądaniem. Rozumie on umysł skażony nienawiścią jako umysł skażony nienawiścią i umysł nieskażony nienawiścią jako umysł nieskażony nienawiścią. Rozumie on umysł skażony złudzeniem jako umysł skażony złudzeniem i umysł nieskażony złudzeniem jako umysł nieskażony złudzeniem. Rozumie on umysł zjednoczony jako umysł zjednoczony a umysł rozproszony jako umysł rozproszony. Rozumie on umysł wzniosły jako umysł wzniosły a umysł bez wzniosłości jako umysł bez wzniosłości. Rozumie on umysł sięgający poza jako umysł sięgający poza i umysł niesiegający poza jako umysł niesięgający poza. Rozumie on umysł skoncentrowany jako umysł skoncentrowany a umysł nieskoncentrowany jako umysł nieskoncentrowany. Rozumie on umysł wyzwolony jako umysł wyzwolony a umysł niewyzwolony jako umysł niewyzwolony.


Wgląd


35. W ten sposób trwa kontemplując umysł jako umysł w sobie, lub trwa kontemplując umysł w sobie i zewnętrznie. Lub jeszcze trwa kontemplując w umyśle czynniki jego powstania, lub trwa kontemplując w umyśle czynniki jego zaniku lub trwa kontemplując w umyśle czynniki jego powstania i zaniku. Lub jeszcze uważność, że „jest umysł" zostaje ustanowiona przez niego na poziomie czystej wiedzy i pamiętania, podczas gdy trwa on niezależnie, nie chwytając się niczego w świecie. Oto jak mnich trwa kontemplując umysł jako umysł.


Kontemplacja idei


36. A jak mnich trwa kontemplując idee jako idee?

(1 Pięć przeszkód)

Tu mnich trwa kontemplując idee jako idee (w odniesieniu do pięciu przeszkód). A jak mnich trwa kontemplując idee jako idee (w odniesieniu do pięciu przeszkód)? Tu gdy pragnienie zmysłowych przyjemności jest obecne u niego, mnich rozumie: „Pragnienie zmysłowych przyjemności jest obecne u mnie" lub gdy pragnienie zmysłowych przyjemności jest nieobecne u niego, mnich rozumie: „Pragnienie zmysłowych przyjemności jest nieobecne u mnie", i również rozumie jak dochodzi do powstania niepowstałego pragnienia zmysłowych przyjemności i rozumie on jak dochodzi do porzucenia powstałego pragnienia zmysłowych przyjemności i rozumie on jak nie dochodzi do przyszłego powstania pragnienia zmysłowych przyjemności.

Gdy zła wola jest obecna u niego, mnich rozumie: „Zła wola jest obecna u mnie" lub gdy zła wola jest nieobecna u niego, mnich rozumie: „zła wola jest nieobecna u mnie", i również rozumie jak dochodzi do powstania niepowstałej złej woli i rozumie on jak dochodzi do porzucenia powstałej złej woli i rozumie on jak nie dochodzi do przyszłego powstania złej woli.

Gdy stany letargiczne i ospałość są obecne u niego, mnich rozumie: „Stany letargiczne i ospałość są obecne u mnie" lub gdy stany letargiczne i ospałość są nieobecne u niego, mnich rozumie: „Stany letargiczne i ospałość są nieobecne u mnie", i również rozumie jak dochodzi do powstania niepowstałych stanów letargicznych i ospałości, rozumie on jak dochodzi do porzucenia powstałych stanów letargicznych i ospałości i rozumie on jak nie dochodzi do przyszłego powstania stanów letargicznych i ospałości.

Gdy niepokój i zmartwienia są obecne u niego, mnich rozumie: „Niepokój i zmartwienia są obecne u mnie" lub gdy niepokój i zmartwienia są nieobecne u niego, mnich rozumie: „Niepokój i zmartwienia są nieobecne u mnie", i również rozumie jak dochodzi do powstania niepowstałego niepokoju i zmartwień i rozumie on jak dochodzi do porzucenia powstałego niepokoju i zmartwień i rozumie on jak nie dochodzi do przyszłego powstania niepokoju i zmartwień.

Gdy niepewność jest obecna u niego, mnich rozumie: „Niepewność jest obecna u mnie" lub gdy niepewność jest nieobecna u niego, mnich rozumie: „Niepewność jest nieobecna u mnie", i również rozumie jak dochodzi do powstania niepowstałej niepewności i rozumie on jak dochodzi do porzucenia powstałej niepewności i rozumie on jak nie dochodzi do przyszłego powstania niepewności.

37. W ten sposób trwa kontemplując idee jako idee w sobie, lub trwa kontemplując idee w sobie i zewnętrznie. Lub jeszcze trwa kontemplując w ideach czynniki ich powstania, lub trwa kontemplując w ideach czynniki ich zaniku lub trwa kontemplując w ideach czynniki ich powstania i zaniku. Lub jeszcze uważność, że „są idee" zostaje ustanowiona przez niego na poziomie czystej wiedzy i pamiętania, podczas gdy trwa on niezależnie, nie chwytając się niczego w świecie. Oto jak mnich trwa kontemplując idee jako idee.


(2 Pięć agregatów)


38. I znów mnich trwa kontemplując idee jako idee (w odniesieniu do) pięciu agregatów obiektów utrzymywania. A jak mnich trwa kontemplując idee jako idee? Tu mnich (wie) „Taka jest materia, takie jej powstanie, taki zanik; takie jest uczucie, takie jego powstanie taki zanik; taka jest percepcja, takie jej powstanie taki zanik; takie są determinacje takie ich powstanie, taki zanik; taka jest świadomość, takie jej powstanie, taki zanik.

39. W ten sposób trwa kontemplując idee jako idee w sobie, lub trwa kontemplując idee w sobie i zewnętrznie. Lub jeszcze trwa kontemplując w ideach czynniki ich powstania lub trwa kontemplując w ideach czynniki ich zaniku, lub trwa kontemplując w ideach czynniki ich powstania i zaniku. Lub jeszcze uważność, że „są idee" zostaje ustanowiona przez niego na poziomie czystej wiedzy i pamiętania, podczas gdy trwa on niezależnie, nie chwytając się niczego w świecie. Oto jak mnich trwa kontemplując idee jako idee.


(3 Sześć baz)


40 I znów mnich trwa kontemplując idee jako idee w (odniesieniu do) sześciu baz w sobie i na zewnątrz. A jak mnich kontempluje idee jako idee w odniesieniu do sześciu baz? Tu mnich rozumie oko, rozumie materialne formy i rozumie pęto, który powstaje w zależności od obu. Rozumie on jak dochodzi do powstania niepowstałego pęta, rozumie on jak dochodzi do porzucenia powstałego pęta i rozumie on jak nie dochodzi do przyszłego powstania porzuconego pęta. Rozumie on:

...ucho i dźwięki...

...nos i zapachy...

...język i smaki...

...ciało i dotyki...

rozumie umysł, rozumie idee i pęto, który powstaje w zależności od obu. Rozumie on jak dochodzi do powstania niepowstałego pęta, rozumie on jak dochodzi do porzucenia powstałego pęta i rozumie on jak nie dochodzi do przyszłego powstania porzuconego pęta.

41. W ten sposób trwa kontemplując idee jako idee w sobie, lub trwa kontemplując idee w sobie i zewnętrznie. Lub jeszcze trwa kontemplując w ideach czynniki ich powstania lub trwa kontemplując w ideach czynniki ich zaniku lub trwa kontemplując w ideach czynniki ich powstania i zaniku. Lub jeszcze uważność, że „są idee" zostaje ustanowiona przez niego na poziomie czystej wiedzy i pamiętania, podczas gdy trwa on niezależnie, nie chwytając się niczego w świecie. Oto jak mnich trwa kontemplując idee jako idee.


(4 Siedem czynników oświecenia)


42. I znów mnich trwa kontemplując idee jako idee w (odniesieniu do) siedmiu czynników oświecenia. A jak mnich kontempluje idee jako idee w odniesieniu do siedmiu czynników oświecenia? Tu gdy czynnik oświecenia uważności jest obecny u niego mnich rozumie: „Czynnik oświecenia uważności jest obecny u mnie", gdy uważność czynnik oświecenia jest nieobecny mnich rozumie: „Czynnik oświecenia uważności jest nieobecny u mnie". Rozumie on jak dochodzi do powstania czynnika oświecenia uważności i rozumie on jak powstały czynnik oświecenia uważności dochodzi do rozwoju i udoskonalenia. Gdy czynnik oświecenia -dociekanie idei- jest obecny u niego mnich rozumie: „Czynnik oświecenia dociekania idei jest obecny u mnie", gdy dociekanie idei czynnik oświecenia jest nieobecny, mnich rozumie: „Czynnik oświecenia dociekanie idei jest nieobecny u mnie". Rozumie on jak dochodzi do powstania czynnika oświecenia dociekania idei i rozumie on jak powstały czynnik oświecenia dociekania idei dochodzi do rozwoju i udoskonalenia. Gdy czynnik oświecenia błogości jest obecny u niego mnich rozumie: „Czynnik oświecenia błogości jest obecny u mnie", gdy błogość czynnik oświecenia jest nieobecny mnich rozumie: „Czynnik oświecenia błogości jest nieobecny u mnie". Rozumie on jak dochodzi do powstania czynnika oświecenia błogości i rozumie on jak powstały czynnik oświecenia błogości dochodzi do rozwoju i udoskonalenia. Gdy czynnik oświecenia spokoju jest obecny u niego mnich rozumie: „Czynnik oświecenia spokoju jest obecny u mnie", gdy spokój czynnik oświecenia jest nieobecny mnich rozumie: „Czynnik oświecenia spokoju jest nieobecny u mnie". Rozumie on jak dochodzi do powstania czynnika oświecenia spokoju i rozumie on jak powstały czynnik oświecenia spokoju dochodzi do rozwoju i udoskonalenia. Gdy czynnik oświecenia koncentracji jest obecny u niego mnich rozumie: „Czynnik oświecenia koncentracji jest obecny u mnie", gdy czynnik oświecenia koncentracji jest nieobecny mnich rozumie: „Czynnik oświecenia koncentracji jest nieobecny u mnie". Rozumie on jak dochodzi do powstania czynnika oświecenia koncentracji i rozumie on jak powstały czynnik oświecenia koncentracji dochodzi do rozwoju i udoskonalenia. Gdy czynnik oświecenia równowagi jest obecny u niego mnich rozumie: „Czynnik oświecenia równowagi jest obecny u mnie", gdy czynnik oświecenia równowagi jest nieobecny mnich rozumie: „Czynnik oświecenia równowagi jest nieobecny u mnie". Rozumie on jak dochodzi do powstania czynnika oświecenia równowagi i rozumie on jak powstały czynnik oświecenia równowagi dochodzi do rozwoju i udoskonalenia.

43. W ten sposób trwa kontemplując idee jako idee w sobie, lub trwa kontemplując idee w sobie i zewnętrznie. Lub jeszcze trwa kontemplując w ideach czynniki ich powstania lub trwa kontemplując w ideach czynniki ich zaniku lub trwa kontemplując w ideach czynniki ich powstania i zaniku. Lub jeszcze uważność, że „są idee" zostaje ustanowiona przez niego na poziomie czystej wiedzy i pamiętania, podczas gdy trwa on niezależnie, nie chwytając się niczego w świecie. Oto jak mnich trwa kontemplując idee jako idee.


Cztery Szlachetne Prawdy


44. I znów, mnich trwa kontemplując idee jako idee (w odniesieniu do) Czterech Szlachetnych Prawd. A jak mnich trwa kontemplując idee jako idee (w odniesieniu do) Czterech Szlachetnych Prawd? Tu mnich rozumie to takim jakim rzeczywiście to jest: „To cierpienie", rozumie on takim jakim rzeczywiście to jest: „To powstanie cierpienia", rozumie on takim jakim rzeczywiście to jest: „To wstrzymanie cierpienia", rozumie on takim jakim rzeczywiście to jest: „To droga prowadzęca do wstrzymania cierpienia".

45. W ten sposób trwa kontemplując idee jako idee w sobie, lub trwa kontemplując idee w sobie i zewnętrznie. Lub jeszcze trwa kontemplując w ideach czynniki ich powstania lub trwa kontemplując w ideach czynniki ich zaniku, lub trwa kontemplując w ideach czynniki ich powstania i zaniku. Lub jeszcze uważność, że „są idee" zostaje ustanowiona przez niego na poziomie czystej wiedzy i pamiętania, podczas gdy trwa on niezależnie, nie chwytając się niczego w świecie. Oto jak mnich trwa kontemplując idee jako idee.


Konkluzja


46. Mnisi, gdyby ktoś rozwinął te cztery podstawy uważności przez siedem lat, mógłby oczekiwać jednego z dwóch owoców: albo finałowej wiedzy tutaj i teraz lub gdyby pozostał ślad utrzymywania, poziomu nie-powracającego. Zostawmy siedem lat, gdyby ktoś rozwinął te cztery podstawy uważności przez sześć lat, mógłby oczekiwać jednego z dwóch owoców: albo finałowej wiedzy tutaj i teraz lub gdyby pozostał ślad zakładania, poziomu nie-powracającego. Zostawmy sześć lat ... pięć lat ... cztery lata ... trzy lata ... dwa lata ... rok ... siedem miesięcy ... sześć miesięcy ... pięć miesięcy ... cztery miesiące ... trzy miesiące ... dwa miesiące ... miesiąc ... pół miesiąca ... siedem dni. Zostawmy siedem dni, gdyby ktoś rozwinął te cztery podstawy uważności przez jeden dzień mógłby oczekiwać jednego z dwóch owoców: albo finałowej wiedzy tutaj i teraz lub gdyby pozostał ślad utrzymywania, poziomu nie-powracającego.

47. To w odniesieniu do tego zostało powiedziane: „Mnisi, ta ścieżka, mianowicie cztery podstawy uważności jest ścieżką idącą w tylko jedną stronę, do oczyszczenia istot, do przekroczenia żalów i płaczu, do zaniku bólu i smutku, do osiągnięcia prawdziwej drogi do realizacji wygaszenia".

Oto co powiedział Zrealizowany. Mnisi byli zadowoleni i ucieszeni słowami Zrealizowanego.