M. 125 Stopnie opanowania

1. Tak usłyszałem. Przy pewnej okazji Zrealizowany mieszkał w Rajagaha w Bambusowym Gaju, w Sanktuarium Wiewiórek.

2. Przy tej okazji nowicjusz Acivarata mieszkał w leśnej chatce. Wtedy Książę Jayasena, w czasie wędrowania i spacerowania dla relaksu, udał się do nowicjusza Aciravata i wymienił z nim pozdrowienia. Kiedy kurtuazyjna i grzecznościowa rozmowa została zakończona, usiadł z boku i powiedział do nowicjusza Aciravata: „Mistrzu Aggivessana, słyszałem, że mnich który trwa pilnie, wytrwale i zdecydowanie, może osiągnąć zjednoczenie umysłu”. „Tak jest, Książę, tak jest. Mnich który trwa pilnie, gorliwie i zdecydowanie, może osiągnąć zjednoczenie umysłu”.

3. „Byłoby dobrze, gdyby mistrz Aggivessana pouczył mnie o Dhammie, tak jak ją usłyszał i opanował”. „Książę, nie mogę cię pouczyć o Dhammie tak jak ją usłyszałem i opanowałem. Bo gdybym pouczył cię o Dhammie, tak jak ją usłyszałem i opanowałem, nie zrozumiałbyś znaczenia moich słów i to byłoby dla mnie męczące i kłopotliwe”.

4. „Niech mistrz Aggivessana pouczy mnie o Dhammie tak jak ją usłyszał i opanował. Być może mogę zrozumieć znaczenie jego słów”. „Pouczę cię o Dhammie, książę, tak jak ją usłyszałem i opanowałem. Jeżeli możesz zrozumieć znaczenie moich słów, to dobrze. Jeżeli nie możesz zrozumieć ich znaczenia, to pozostaw to tak i nie pytaj mnie więcej o to dalej”. „Niech mistrz Aggivessana pouczy mnie o Dhammie, tak jak ją usłyszał i opanował. Jeżeli potrafię zrozumieć znaczenie jego słów to dobrze, jeżeli nie potrafię zrozumieć ich znaczenia, wtedy pozostawię to tak, i nie będę więcej go o to pytał”.

5. Wtedy nowicjusz Aciravata pouczył Księcia Jayasena o Dhammie, tak jak ją usłyszał i opanował. Po tym, jak się wypowiedział, Książę Jayasena zauważył: „Jest niemożliwe, mistrzu Aggivessana, nie może się zdarzyć, aby mnich, który trwa pilnie, gorliwie i zdecydowanie osiągnął zjednoczenie umysłu”. Wtedy po zdeklarowaniu nowicjuszowi Aciravatcie, że takie coś jest niemożliwe, Książę Jayasena wstał, ze swojego miejsca i odszedł.

6. Wkrótce potem jak odszedł, nowicjusz Aciravata udał się do Zrealizowanego. Po złożeniu mu hołdu, usiadł z boku i zdał sprawę Zrealizowanemu z całej konwersacji z Księciem Jayaseną. Kiedy skończył, Zrealizowany rzekł do niego:

7. „Aggivessana, jak to możliwe, by Książę Jayasena żyjący pośród zmysłowych przyjemności, cieszący się zmysłowymi przyjemnościami, będący trawionym przez myśli o zmysłowych przyjemnościach, będący konsumowanym przez gorączkę zmysłowych przyjemności, ukierunkowany na poszukiwanie zmysłowych przyjemności, mógł poznać, czy zobaczyć czy zrealizować to co może być osiągnięte przez wyrzeczenie, zobaczone przez wyrzeczenie, zrealizowane przez wyrzeczenie? To niemożliwe.

8. Załóżmy Aggivesana, że są dwa słonie, konie, czy woły, które zostały dobrze opanowane i dobrze zdyscyplinowane, i dwa słonie, konie, czy woły, które są nieopanowane i niezdyscyplinowane. Jak myślisz Aggivessana? Czy te dwa słonie, konie, czy woły które zostały dobrze opanowane, dobrze zdyscyplinowane, uzyskały zachowanie opanowanych czy osiągnęły stopień opanowanych?” „Tak, czcigodny panie”. „Ale te dwa słonie, konie, czy woły które nie zostały dobrze opanowane, dobrze zdyscyplinowane, czy uzyskały zachowanie opanowanych czy osiągnęły stopień opanowanych, tak jak te dwa pierwsze słonie, konie czy woły, będące dobrze opanowane?” „Nie, czcigodny panie”. „Tak też Aggivessana, nie jest możliwe, by Książę Jayasena żyjący pośród zmysłowych przyjemności, cieszący się zmysłowymi przyjemnościami, będący trawionym przez myśli o zmysłowych przyjemnościach, będący konsumowany przez gorączkę zmysłowych przyjemności, ukierunkowany na poszukiwanie zmysłowych przyjemności, mógł poznać, czy zobaczyć czy zrealizować to, co może być osiągnięte przez wyrzeczenie, zobaczone przez wyrzeczenie, zrealizowane przez wyrzeczenie.

9. Załóżmy Aggivessana, że jest góra niedaleko wioski, czy miasta i dwóch przyjaciół opuściłoby wioskę czy miasto i zbliżyłoby się do góry, ręka w rękę. Po jej osiągnięciu, jeden przyjaciel pozostałby poniżej u podnurza góry, podczas gdy drugi wspiąłby się na szczyt. Wtedy przyjaciel który pozostał poniżej u podnurza góry, powiedziałby do przyjaciela stojącego na szycie: 'Przyjacielu, co widzisz stojąc na szczycie góry?' I drugi odpowiedziałby mu: 'Stojąc na szczycie góry, przyjacielu, widzę śliczne parki, śliczne gaje, śliczne łąki, śliczne stawy'. Wtedy ten pierwszy przyjaciel powiedziałby: 'Jest niemożliwe, przyjacielu, nie może się zdarzyć, że podczas gdy stoisz na szczycie góry, widzisz śliczne parki, śliczne gaje, śliczne łąki, śliczne stawy'. Wtedy ten drugi przyjaciel, zszedłby na dół do podnurza góry, wziąłby swego przyjaciela za ramię i zachęcił do wspięcia się na szczyt góry. Po daniu mu paru chwil na zaczerpnięcie oddechu, spytałby go: 'Przyjacielu, stojąc na szczycie góry, co widzisz?' I jego przyjaciel odpowiedziałby mu: 'Stojąc na szczycie góry, przyjacielu, widzę śliczne parki, śliczne gaje, śliczne łąki, śliczne stawy'. Wtedy ten drugi powiedziałby: 'Przyjacielu, właśnie chwilę wcześniej słyszeliśmy jak mówisz: 'Jest niemożliwe, przyjacielu, nie może się zdarzyć, że podczas gdy stoisz na szczycie góry, widzisz śliczne parki, śliczne gaje, śliczne łąki, śliczne stawy'. Ale teraz słyszymy jak mówisz: 'Stojąc na szczycie góry, przyjacielu, widzę śliczne parki, śliczne gaje, śliczne łąki, śliczne stawy'. Wtedy ten pierwszy przyjaciel odpowiedziałby mu: 'Ponieważ byłem blokowany przez tą wysoką górę, przyjacielu, nie widziałem tego co było do zobaczenia'.

10. Tak też Aggivessana, książę Jayasena jest blokowany, powstrzymywany, zatrzymywany, otoczony przez jeszcze większą masę niż to – masę ignorancji. Dlatego nie jest możliwe by Książę Jayasena żyjący pośród zmysłowych przyjemności, cieszący się zmysłowymi przyjemnościami, będący trawionym przez myśli o zmysłowych przyjemnościach, będący konsumowany przez gorączkę zmysłowych przyjemności, ukierunkowany na poszukiwanie zmysłowych przyjemności, mógł poznać, czy zobaczyć czy zrealizować to co może być osiągnięte przez wyrzeczenie, zobaczone przez wyrzeczenie, zrealizowane przez wyrzeczenie.

11. Aggivessana, jeżeli te dwa przykłady pojawiłyby się tobie (w odniesieniu do) Księcia Jayaseny, to spontanicznie uzyskałby przekonanie do ciebie i będąc przekonanym, okazałby ci swe przekonanie”. „Czcigodny panie, jak te dwa przykłady mogły mi się pojawić (w odniesieniu do) Księcia Jayaseny, tak jak pojawiły się Zrealizowanemu, skoro były one spontaniczne i nigdy przedtem nie słyszane?”

12.”Załóżmy Aggivessana, że szlachetny król o namaszczonej głowie odezwie się do swego leśnika słoni w ten sposób: 'Dobry leśniku słoni, zaprzęgnij królewskiego słonia, wkrocz do lasu słoni i kiedy zobaczysz leśnego słonia, przywiąż go za kark do królewskiego słonia'. Po powiedzeniu 'Tak panie', leśnik słoni zaprzęga królewskiego słonia, wkracza do lasu słoni i kiedy widzi leśnego słonia, przywiązuje go za kark do królewskiego słonia. Królewski słoń wyprowadza go na otwarty teren. W ten sposób leśny słoń wychodzi na otwarty teren, gdyż leśny słoń lgnie do lasu słoni. Wtedy leśnik słoni informuje szlachetnego króla o namaszczonej głowie: 'Panie, leśny słoń wyszedł na otwarty teren'. Król odzywa się do swego tresera słoni: 'Chodź dobry treserze słoni, wytresuj leśnego słonia. Powściągnij jego leśne nawyki, powściągnij jego leśne wspomnienia i intencje, powściągnij jego strapienie, powściągnij jego zmęczenie i gorączkę spowodowaną opuszczeniem lasu. Skłoń go do cieszenia się miastem, wyrób u niego nawyki sympatyczne ludzkim istotom'. Po odpowiedzeniu: 'Tak panie', treser słoni ugruntowuje duży filar w ziemi i wiąże do niego za kark, leśnego słonia aby powściągnąć u niego leśne nawyki, powściągnąć jego leśne wspomnienia i intencje, powściągnąć jego strapienie, powściągnąć jego zmęczenie i gorączkę spowodowaną opuszczeniem lasu i skłonić go do cieszenia się miastem, i wyrobić u niego nawyki sympatyczne ludzkim istotom.

Wtedy treser słoni odzywa się do słonia słowami które są łagodne, przyjemne dla ucha, miłe, takimi słowami które dochodzą do serca, uprzejmymi, chcianymi przez wielu i przyjemnymi dla wielu. Gdy tak mówi do królewskiego słonia, ten słucha, nadstawia ucho i wysila się by zrozumieć. Następnie treser słoni nagradza go trawą i wodą. Kiedy królewski słoń akceptuje trawę i wodę dla niego, treser słoni wie: 'Teraz królewski słoń będzie żył'. Wtedy treser słoni trenuje go dalej w ten sposób: 'Weź, odłóż!' Kiedy królewski słoń słucha rozkazów by wziąć i odłożyć i postępuje zgodnie z instrukcjami, treser słoni trenuje go dalej w ten sposób: 'Wstań, usiądź!' Kiedy królewski słoń słucha rozkazów by wstać i usiąść i postępuje zgodnie z instrukcjami, treser słoni trenuje go dalej w zadaniu zwanym niewzruszonością. Przywiązuje on wielki pień do jego trąby, człowiek z lancą siedzi na jego karku, ludzie z lancami w swych rękach otaczają go ze wszystkich stron i treser słoni sam stoi przed nim trzymając długą lancę. Kiedy słoń jest wytresowany w zadaniu niewzruszoności, nie porusza on swymi przednimi nogami, ani swymi tylnymi nogami, nie porusza on ani swymi przednimi częściami, ani swymi tylnymi częściami, nie porusza swą głową, uszami, kłami, ogonem czy trąbą. Taki królewski słoń jest w stanie wytrzymać ciosy pik, ciosy mieczy, ciosy strzał, ciosy innych stworzeń, głośne dźwięki bębnów, kotłów, trąb i tam-tamów. Uwolniony od wszystkich błędów i defektów, oczyszczony ze skalań, jest on godny króla, w służbie króla, uważany za jeden z czynników króla.

13. Tak też Aggivessena, Tathagata pojawia się na świecie. Arahat, Całkowicie Przebudzony, doskonały w prawdziwej wiedzy i prowadzeniu się, wzniosły, znawca światów, nieporównany przywódca ludzi do opanowania, nauczyciel bogów i ludzi, oświecony, błogosławiony.

14. Gospodarz lub gospodarza syn lub urodzony w jakimś klanie, słyszy Dhammę. Słysząc Dhammę, nabiera on wiary w Tathagatę. Posiadając wiarę rozważa tak: 'Domowe życie jest tłoczne i duszne; bezdomne szeroko otwarte. Nie jest możliwym żyjąc jak gospodarz prowadzić Święte Życie, całkowicie doskonałe i czyste jak wypolerowana muszla. Może zgolę włosy i brodę, przywdzieję żółtą szatę i odejdę z domu w bezdomność'. I przy innej okazji, porzuciwszy być mały, być może wielki majątek, być może mały, być może wielki krąg krewnych, goli swe włosy i brodę, ubiera żółta szatę i odchodzi z domu w bezdomność. To w ten sposób szlachetny uczeń wychodzi na otwarty teren, gdyż bogowie i ludzie lgną do strun zmysłowych przyjemności.

15. Wtedy Tathagata dyscyplinuje go dalej: 'Chodź mnichu bądź cnotliwy, powstrzymany przez powstrzymanie Patimokkha, bądź doskonały w prowadzeniu się i działaniu, widząc lęk w najmniejszym błędzie, trenuj podejmując wskazania treningu'.

16. Kiedy Aggivessena, szlachetny uczeń jest cnotliwy, powstrzymany przez powstrzymanie Patimokkha, doskonały w prowadzeniu się i działaniu, widzący lęk w najmniejszym błędzie, trenujący podejmowanie wskazań treningu, Tathagata dyscyplinuje go dalej: 'Chodź mnichu: sprawuj ochronę nad bramami swych funkcji. Widząc materialną formę okiem nie chwytaj znaków i cech przez które jeżeli pozostawisz bramę oka niechronioną, złe niekorzystne rzeczy związane z pożądliwością i smutkiem mogą cię nawiedzić, praktykuj wstrzemięźliwość, ochraniaj funkcję oka, podejmij się wstrzemięźliwości funkcji oka. Słysząc dźwięk uchem ... Wąchając zapach nosem ... Smakując smak językiem ... Dotykając dotykalne ciałem ... Poznając idee umysłem nie chwytaj znaków i cech przez które jeżeli pozostawisz bramę umysłu niechronioną, złe niekorzystne rzeczy związane z pożądliwością i smutkiem mogą cię nawiedzić, praktykuj wstrzemięźliwość, ochraniaj funkcję umysłu, podejmij się wstrzemięźliwości funkcji umysłu'.

17. Kiedy Aggivessana, szlachetny uczeń ochrania bramy swych funkcji zmysłowych, wtedy Tathagata dyscyplinuje go dalej: 'Chodź mnichu poznaj odpowiednią porcję jedzenia. Rozważając mądrze odżywiaj się jedzeniem nie dla rozrywki, nie dla degustacji, nie dla upiększenia się czy ozdoby, ale tylko dla utrzymania i kontynuacji świętego życia (myśląc): tak zlikwiduję stare uczucie bez wzbudzania nowych uczuć i będę żył nienagannie w wygodzie i zdrowiu'.

18. Kiedy Aggivessana, szlachetny uczeń zna odpowiednią porcję jedzenia, Tathagata dyscyplinuje do dalej: 'Chodź mnichu, poświęć się czujności (wolnej od snu), za dnia gdy chodząc i siedząc, oczyszczaj umysł z przeszkadzających rzeczy. Podczas pierwszej nocnej warty, gdy chodząc i siedząc, oczyszczaaj umysł z przeszkadzających rzeczy. Podczas środkowej nocnej warty, leż na prawym boku w pozycji śpiącego lwa z jedną stopą nałożoną na drugą, uważny i całkowicie rozważny, po odnotowaniu w swym umyśle czasu wstawania. Po wstaniu o trzeciej nocnej warcie, gdy chodząc i siedząc, oczyszczaj umysł z przeszkadzających rzeczy'.

19 Kiedy Aggivessana, szlachetny uczeń poświęca się czujności (wolnej od snu), Tathagata dyscyplinuje go dalej: 'Chodź mnichu, posiadaj uważność i pełną rozwagę. Działaj z pełną rozwagą poruszając się w przód i poruszając się do tyłu, działaj z pełną rozwagą patrząc w przód i patrząc na boki, działaj z pełną rozwagą zginając się, wyprostowując, działaj z pełną rozwagą nosząc połatany płaszcz, miskę i szaty, działaj z pełną rozwagą jedząc, pijąc i smakując, działaj z pełną rozwagą opróżniając jelita i oddając mocz, idąc, siedząc, stojąc, zasypiając, budząc się, mówiąc i milcząc'.

20. Kiedy Aggivessana szlachetny uczeń posiada uważność i w pełną rozwagę, Tathagata dyscyplinuje go dalej: 'Chodź mnichu, udaj się na odosobnione miejsce odpoczynku, do lasu, korzenia drzewa, skały, urwiska, górskiej jaskini, na teren cmentarny, czy do leśnej samotni, otwartej przestrzeni czy stogu siana'.

21. Mnich udaje się na odosobnione miejsce odpoczynku do lasu, korzenia drzewa, skały, urwiska, górskiej jaskini, na teren cmentarny, czy do leśnej samotni, otwartej przestrzeni czy stogu siana'. Po powrocie z żebraczego obchodu, po posiłku, siada ze skrzyżowanymi nogami i z ustanowioną uważnością przed nim. Porzuciwszy pożądliwość świata, trwa z umysłem wolnym od pożądliwości, oczyszcza swój umysł z pożądliwości. Porzuciwszy złą wolę i nienawiść, trwa z umysłem wolnym od złej woli, ze współczuciem dla wszystkich stworzeń i istot, oczyszcza swój umysł ze złej woli i nienawiści. Porzuciwszy stany letargiczne i senność, trwa wolny od stanów letargicznych i senności postrzegając światło, uważny i w pełni rozważny, oczyszcza swój umysł ze stanów letargicznych i senności. Porzuciwszy niepokój i zmartwienia, trwa niezaniepokojony z umysłem wyciszonym w sobie, oczyszcza swój umysł z niepokojów i zmartwień. Porzuciwszy niepewność, trwa z niepewnością przekroczoną, nie wątpiąc na temat korzystnych rzeczy, oczyszczając swój umysł z niepewności.

22. Po porzuceniu tych pięciu przeszkód, niedoskonałości umysłu które osłabiają zrozumienie, trwa kontemplując ciało jako ciało, pilny, w pełni przytomny i uważny, porzuciwszy pożądliwość i światowy smutek. Trwa kontemplując uczucie jako uczucie ... umysł jako umysł ... Trwa kontemplując idee jako idee, pilny, w pełni przytomny i uważny, porzuciwszy pożądliwość i światowy smutek.

23. Aggivessana, tak jak treser słoni ugruntowuje duży filar w ziemi i przywiązuje doń za kark leśnego słonia aby powściągnąć jego leśne nawyki, powściągnąć jego leśne wspomnienia i intencje, powściągnąć jego strapienie, powściągnąć jego zmęczenie i gorączkę spowodowaną opuszczeniem lasu i skłonić go do cieszenia się miastem, wyrabiając u niego nawyki sympatyczne ludzkim istotom, tak też te cztery podstawy uważności przywiązują umysł szlachetnego ucznia, ażeby powściągnąć jego nawyki bazujące na świeckim życiu, by powściągnąć jego wspomnienia i intencje bazujące na świeckim życiu, aby powściągnąć jego zmęczenie i gorączkę bazującą na świeckim życiu, aby mógł osiągnąć prawdziwą drogę i zrealizować wygaszenie.

24. Wtedy Tathagata dyscyplinuje go dalej: 'Chodź mnichu, trwaj kontemplując ciało jako ciało, ale nie myśl myśli połączonych z ciałem; trwaj kontemplując uczucia jako uczucia, ale nie myśl myśli połączonych z uczuciami; trwaj kontemplując umysł jako umysł, ale nie myśl myśli połączonych z umysłem; trwaj kontemplując idee jako idee, ale nie myśl myśli połączonych z ideami.

25. Z uspokojeniem myślenia i rozważania mnich wkracza i trwa w drugiej jhanie z pewnością siebie i z zjednoczonym umysłem, bez myślenia i rozważania, z błogością i przyjemnością zrodzonymi z koncentracji. Z odejściem błogości, trwając w równowadze, uważny i w pełni rozważny, ciągle odczuwając przyjemność cielesną, mnich wkracza i trwa w trzeciej jhanie, na temat której szlachetni powiadają: "Ten ma przyjemne przebywanie, kto zrównoważony i uważny”. Po zaniechaniu przyjemności i bólu z uprzednim zanikiem radości i smutku, mnich wkracza i trwa w czwartej jhanie, charakteryzującej się ani-bólem-ani-przyjemnością, i z oczyszczoną uważnością dzięki równowadze.

26. Kiedy jego skoncentrowany umysł jest tak oczyszczony, jasny, nienaganny, uwolniony od niedoskonałości, podatny, władczy i stały i bazujący na niewzruszoności, nakierowuje, inklinuje umysł na wiedzę rekolekcji przeszłych żywotów, mianowicie jedne narodziny, drugie narodziny ... pięć narodzin, dziesięć narodzin, pięćdziesiąt narodzin, sto narodzin, sto tysięcy narodzin, wiele eonów rozszerzania się wszechświata, wiele eonów kurczenia się wszechświata, wiele eonów rozszerzania i kurczenia się wszechświata: Tu był tak nazywany, takiej rasy, tak wyglądał, taki był jego pokarm, takie było jego doświadczenie przyjemności i bólu, taki był okres jego życia, odchodząc stamtąd umierając, pojawił się gdzie indziej, tam też był tak a tak nazywany, takiej rasy, tak wyglądał, taki był jego pokarm, takie doświadczenie przyjemności i bólu, taki był okres jego życia, przemijając, umierając tam, pojawił się tutaj. Tak z detalami i szczegółami wspomina swoje rozliczne przeszłe żywoty.

27. Kiedy jego skoncentrowany umysł jest tak oczyszczony, jasny, nienaganny, wolny od niedoskonałości, podatny, władczy, stały, bazujący na niewzruszoności, nakierowuje, inklinuje umysł na wiedzę o przemijaniu i ponownym pojawianiu się istot. Boskim okiem, oczyszczonym i przewyższającym ludzkie, widzi istoty umierające i pojawiające się ponownie, podrzędne i nadrzędne, piękne i brzydkie, o dobrym prowadzeniu się i źle się prowadzące, rozumie jak istoty pojawiają się zgodnie z ich działaniami tak: "Te wartościowe istoty, które źle się prowadziły ciałem, mową i umysłem, lżące szlachetnych, błędne w swych poglądach, skłaniające się do błędnego poglądu w swych działaniach, po rozpadzie ciała, po śmierci, pojawiły się w stanie deprywacji, zatraceniu, nawet w piekle, ale te wartościowe istoty, o dobrym prowadzeniu ciałem, mową i umysłem, nie lżące szlachetnych, słuszne w swych poglądach, skłaniające się do słusznego poglądu w swych działaniach, po rozpadzie ciała, po śmierci, pojawiły się w dobrej destynacji, nawet w niebiańskim świecie", tak boskim okiem, które jest oczyszczone i przewyższa ludzkie, widzi istoty umierające i pojawiające się ponownie, podrzędne i nadrzędne, piękne i brzydkie, o dobrym prowadzeniu się i źle się prowadzące. Rozumie jak istoty pojawiają się zgodnie z ich działaniami.

28. Kiedy jego skoncentrowany umysł jest tak oczyszczony, jasny, nienaganny, wolny od niedoskonałości, podatny, władczy, stały, bazujący na niewzruszoności, nakierowuje, inklinuje umysł na wiedzę o eliminacji skaz. Ma bezpośrednią taką wiedzę: 'To cierpienie'. Ma bezpośrednią taką wiedzę:'To powstanie cierpienia'. Ma bezpośrednią taką wiedzę:'To wstrzymanie cierpienia'. Ma bezpośrednią taką wiedzę:'To droga do wstrzymania cierpienia'.

29. Kiedy wie i widzi w ten sposób jego umysł jest wyzwolony ze skazy zmysłowego pragnienia, ze skazy istnienia i ze skazy ignorancji, Gdy wyzwolony, pojawia się wiedza 'jest wyzwolony'. Rozumie tak: 'Narodziny wyczerpane, święte życie przeżyte, co trzeba było wykonać, zostało wykonane, nigdy więcej już tego stanu istnienia'.

30. Ten mnich jest w stanie wytrzymać zimno i gorąco, głód i pragnienie, kontakt z muchami i komarami, wiatrem, słońcem i pełzającymi rzeczami, jest w stanie znieść złe słowa, niechciane słowa, i powstałe cielesne uczucia, które są bolesne, dotkliwe, ostre, przeszywające, niemile, przykre i zagrażające życiu. Uwolniwszy się od wszelkiego pożądania, nienawiści i złudzenia, oczyszczony ze skalań, jest godny darów, godny gościnności, godny podarunków, godny pozdrowień z czcią, jako najwyższe pole zasług dla świata.

31. Aggivessana, jeżeli królewski słoń umiera na starość, nieopanowany i niezdyscyplinowany, wtedy jest uważany za starego słonia, który umarł śmiercią nieopanowanego. Jeżeli królewski słoń umiera w średnim wieku nieopanowany i niezdyscyplinowany, wtedy jest uważany za słonia w średnim wieku, który umarł śmiercią nieopanowanego. Jeżeli królewski słoń umiera za młodu nieopanowany i niezdyscyplinowany, wtedy jest uważany za młodego słonia, który umarł śmiercią nieopanowanego. Tak też Aggivessana, jeżeli starszy mnich umiera ze swymi skazami niezniszczonymi, wtedy jest uważany za starszego mnicha, który umarł śmiercią nieopanowanego. Jeżeli średniego stażu mnich umiera ze swymi skazami niezniszczonymi, wtedy jest uważany za średniego stażu mnicha, który umarł śmiercią nieopanowanego. Jeżeli starszy mnich umiera ze swymi skazami niezniszczonymi, wtedy jest uważany za starszego mnicha, który umarł śmiercią nieopanowanego.

32. Aggivessana, jeżeli królewski słoń umiera na starość, opanowany i zdyscyplinowany, wtedy jest uważany za starego słonia, który umarł śmiercią opanowanego. Jeżeli królewski słoń umiera w średnim wieku opanowany i zdyscyplinowany, wtedy jest uważany za średniego wieku słonia, który umarł śmiercią opanowanego. Jeżeli królewski słoń umiera za młodu opanowany i zdyscyplinowany, wtedy jest uważany za młodego słonia, który umarł śmiercią opanowanego. Tak też Aggivessana, jeżeli starszy mnich umiera ze swymi skazami zniszczonymi, wtedy jest uważany za starszego mnicha, który umarł śmiercią opanowanego. Jeżeli średniego stażu mnich umiera ze swymi skazami zniszczonymi, wtedy jest uważany za średniego stażu mnicha, który umarł śmiercią opanowanego. Jeżeli młody mnich umiera ze swymi skazami zniszczonymi, wtedy jest uważany za młodego mnicha, który umarł śmiercią opanowanego.

Oto co powiedział Zrealizowany. Nowicjusz Aciravata był zadowolony i ucieszony słowami Zrealizowanego.