M 121. Mała Rozprawa o Pustce

1 Tak usłyszałem. Przy tej okazji Zrealizowany mieszkał w Savatthi w Wschodnim Parku w Pałacu Matki Migary.

2 Wieczorem czcigodny Ananda wstał z odosobnienia i udał się do Zrealizowanego i po złożeniu mu hołdu usiadł z boku. Kiedy to uczynił, rzekł do Zrealizowanego:

3 "Czcigodny panie, kiedyś Zrealizowany mieszkał w kraju Sakyów. Jest tam miasto Sakyów zwane Nagaraka i tam usłyszałem i nauczyłem się tego z ust Zrealizowanego: 'Anando. teraz często przebywam w pustce'. Czy zostało to dobrze usłyszane przeze mnie, dobrze pojęte, dobrze przyuważone, dobrze zapamiętane?" "Z pewnością Anando, zostało to dobrze usłyszane przez ciebie, dobrze pojęte, dobrze przyuważone, dobrze zapamiętane. Jak i dawniej tak i teraz często trwam w pustce.

4 Anando, tak jak Pałac Matki Migary jest pusty od słoni, wołów, koni i kobył, pusty od złota i srebra, pusty od zgromadzenia kobiet i mężczyzn i jest w nim (obecny) tylko ten nie-pusty element, mianowicie pojedynczy stan (nie-pustki) zależny od (obecności) Zgromadzenia mnichów, tak też bez skierowania uwagi na percepcję wioski, bez skierowania uwagi na percepcję ludzi, mnich skierowuje uwagę na pojedynczy stan (nie-pustki) zależny od (obecności) percepcji lasu. Jego umysł wkracza w tą percepcję lasu i uzyskuje pewność, stabilność i zdecydowanie. Rozumie on tak: "Zakłócenia, które mogłyby być obecne zależnie od percepcji wioski są tu nieobecne, zakłócenia, które mogłyby być obecne zależnie od percepcji ludzi są tu nieobecne, jest tu obecna tylko ta ilość zakłóceń, mianowicie pojedynczy stan (nie-pustki) zależny od (obecności) percepcji lasu". Rozumie on: "To pole percepcji jest puste od percepcji wioski". Rozumie on: "To pole percepcji jest puste od percepcji ludzi", ( i rozumie on): "Jest tu (obecny) tylko ten pojedynczy stan (nie-pustki) zależny od (obecności) percepcji lasu". Tak widzi on jako puste to co nieobecne, ale to co pozostało rozumie on tak: "To wciąż jest obecne". I to jest dla niego zejście w pustkę, zgodnie z rzeczywistością, bez przekłamań w znaczeniu i czyste.

5 I znów, Anando, bez skierowania uwagi na percepcję ludzi, bez skierowania uwagi na percepcję lasu, mnich skierowuje uwagę na pojedynczy stan (nie-pustki) zależny od (obecności) percepcji ziemi. Jego umysł wkracza w tą percepcję ziemi i uzyskuje pewność, stabilność i zdecydowanie. Tak jak bycza skóra zostałaby pozbawiona fałd dzięki rozciągnięciu jej przy pomocy stu palików, tak też bez skierowania uwagi na wszelkie wybrzuszenia i zagłębienia, wąwozy, rzeczne parowy, trakty z wybojami i kolcami, skalne nierówności, mnich skierowuje uwagę na pojedynczy stan (nie-pustki) zależny od (obecności) percepcji ziemi. Jego umysł wkracza w tą percepcję ziemi i uzyskuje pewność, stabilność i zdecydowanie. Rozumie on tak: "Zakłócenia, które mogłyby być obecne zależnie od percepcji ludzi są tu nieobecne, zakłócenia, które mogłyby być obecne zależnie od percepcji lasu są tu nieobecne, jest tu obecna tylko ta ilość zakłóceń, mianowicie pojedynczy stan (nie-pustki) zależny od (obecności) percepcji ziemi". Rozumie on: "To pole percepcji jest puste od percepcji ludzi". Rozumie on: "To pole percepcji jest puste od percepcji lasu", ( i rozumie on): "Jest tu (obecny) tylko ten pojedynczy stan (nie-pustki) zależny od (obecności) percepcji ziemi". Tak widzi on jako puste to co nieobecne, ale to co pozostało rozumie on tak: "To wciąż jest obecne". I to jest dla niego zejście w pustkę, zgodnie z rzeczywistością, bez przekłamań w znaczeniu i czyste.

6 I znów, Anando, bez skierowania uwagi na percepcję lasu, bez skierowania uwagi na percepcję ziemi, mnich skierowuje uwagę na pojedynczy stan (nie-pustki) zależny od (obecności) percepcji bazy nieskończonej przestrzeni. Jego umysł wkracza w tą percepcję bazy nieskończonej przestrzeni i uzyskuje pewność, stabilność i zdecydowanie. Rozumie on tak: "Zakłócenia, które mogłyby być obecne zależnie od percepcji lasu są tu nieobecne, zakłócenia, które mogłyby być obecne zależnie od percepcji ziemi są tu nieobecne, jest tu obecna tylko ta ilość zakłóceń, mianowicie pojedynczy stan (nie-pustki) zależny od (obecności) percepcji bazy nieskończonej przestrzeni. Jego umysł wkracza w tą percepcję bazy nieskończonej przestrzeni i uzyskuje pewność, stabilność i zdecydowanie. Rozumie on: "To pole percepcji jest puste od percepcji lasu". Rozumie on: "To pole percepcji jest puste od percepcji ziemi, ( i rozumie on): "Jest tu (obecny) tylko ten pojedynczy stan (nie-pustki) zależny od (obecności) percepcji bazy nieskończonej przestrzeni". Tak widzi on jako puste to co nieobecne, ale to co pozostało rozumie on tak: "To wciąż jest obecne". I to jest dla niego zejście w pustkę, zgodnie z rzeczywistością, bez przekłamań w znaczeniu i czyste.

7 I znów, Anando, bez skierowania uwagi na percepcję ziemi, bez skierowania uwagi na percepcję bazy nieskończonej przestrzeni, mnich skierowuje uwagę na pojedynczy stan (nie-pustki) zależny od (obecności) percepcji bazy nieskończonej świadomości. Jego umysł wkracza w tą percepcję bazy nieskończonej świadomości i uzyskuje pewność, stabilność i zdecydowanie. Rozumie on tak:"Zakłócenia, które mogłyby być obecne zależnie od percepcji ziemi są tu nieobecne, zakłócenia, które mogłyby być obecne zależnie od percepcji bazy nieskończonej przestrzeni są tu nieobecne, jest tu obecna tylko ta ilość zakłóceń, mianowicie pojedynczy stan (nie-pustki) zależny od (obecności) percepcji bazy nieskończonej świadomości". Jego umysł wkracza w tą percepcję bazy nieskończonej świadomości i uzyskuje pewność, stabilność i zdecydowanie. Rozumie on: "To pole percepcji jest puste od percepcji ziemi". Rozumie on: "To pole percepcji jest puste od percepcji bazy nieskończonej przestrzeni" ( i rozumie on): "Jest tu (obecny) tylko ten pojedynczy stan (nie-pustki) zależny od (obecności) percepcji bazy nieskończonej świadomości". Tak widzi on jako puste to co nieobecne, ale to co pozostało rozumie on tak:"To wciąż jest obecne". I to jest dla niego zejście w pustkę, zgodnie z rzeczywistością, bez przekłamań w znaczeniu i czyste.

8 I znów, Anando, bez skierowania uwagi na percepcję bazy nieskończonej przestrzeni, bez skierowania uwagi na percepcję bazy nieskończonej świadomości, mnich skierowuje uwagę na pojedynczy stan (nie-pustki) zależny od (obecności) percepcji bazy nicości. Jego umysł wkracza w tą percepcję bazy nicości i uzyskuje pewność, stabilność i zdecydowanie. Rozumie on tak:"Zakłócenia, które mogłyby być obecne zależnie od percepcji bazy nieskończonej przestrzeni są tu nieobecne, zakłócenia, które mogłyby być obecne zależnie od percepcji bazy nieskończonej świadomości są tu nieobecne, jest tu obecna tylko ta ilość zakłóceń, mianowicie pojedynczy stan (nie-pustki) zależny od (obecności) percepcji bazy nicości". Jego umysł wkracza w tą percepcję bazy nicości i uzyskuje pewność, stabilność i zdecydowanie. Rozumie on: "To pole percepcji jest puste od percepcji bazy nieskończonej przestrzeni". Rozumie on: "To pole percepcji jest puste od percepcji bazy nieskończonej świadomości" (i rozumie on): "Jest tu (obecny) tylko ten pojedynczy stan (nie-pustki) zależny od (obecności) percepcji bazy nicości". Tak widzi on jako puste to co nieobecne, ale to co pozostało rozumie on tak:"To wciąż jest obecne". I to jest dla niego zejście w pustkę, zgodnie z rzeczywistością, bez przekłamań w znaczeniu i czyste.

9 I znów, Anando, bez skierowania uwagi na percepcję bazy nieskończonej świadomości, bez skierowania uwagi na percepcję bazy nicości, mnich skierowuje uwagę na pojedynczy stan (nie-pustki) zależny od (obecności) percepcji bazy ani-percepcji-ani-nie-percepcji. Jego umysł wkracza w tą percepcję bazy ani-percepcji-ani-nie-percepcji i uzyskuje pewność, stabilność i zdecydowanie. Rozumie on tak:"Zakłócenia, które mogłyby być obecne zależnie od percepcji bazy nieskończonej świadomości są tu nieobecne, zakłócenia, które mogłyby być obecne zależnie od percepcji bazy nicości są tu nieobecne, jest tu obecna tylko ta ilość zakłóceń, mianowicie pojedynczy stan (nie-pustki) zależny od (obecności) percepcji bazy ani-percepcji-ani-nie-percepcji". Jego umysł wkracza w tą percepcję bazy ani-percepcji-ani-nie-percepcji i uzyskuje pewność, stabilność i zdecydowanie. Rozumie on: "To pole percepcji jest puste od percepcji bazy nieskończonej świadomości". Rozumie on: "To pole percepcji jest puste od percepcji bazy nicości" (i rozumie on): "Jest tu (obecny) tylko ten pojedynczy stan (nie-pustki) zależny od (obecności) percepcji bazy ani-percepcji-ani-nie-percepcji". Tak widzi on jako puste to co nieobecne, ale to co pozostało rozumie on tak:"To wciąż jest obecne". I to jest dla niego zejście w pustkę, zgodnie z rzeczywistością, bez przekłamań w znaczeniu i czyste.

10 I znów, Anando, bez skierowania uwagi na percepcję bazy nicości, bez skierowania uwagi na percepcję bazy ani-percepcji-ani-nie-percepcji mnich skierowuje uwagę na pojedynczy stan (nie-pustki) zależny od (obecności) koncentracji umysłu bez obiektu. Jego umysł wkracza w tą koncentrację umysłu bez obiektu i uzyskuje pewność, stabilność i zdecydowanie. Rozumie on tak: "Ta koncentracja umysłu bez obiektu jest determinowana i wytworzona mentalnie". Rozumie on tak: "Cokolwiek jest determinowanego i wytworzonego mentalnie jest to nietrwałe i ulegające wstrzymaniu". Kiedy wie on i widzi w ten sposób jego umysł jest wyzwolony ze skazy zmysłowego pragnienia, ze skazy istnienia i ze skazy ignorancji. Gdy wyzwolony, przychodzi wiedza: "Jest wyzwolony". Rozumie on tak: "Narodziny są wyczerpane, święte życie przeżyte, co trzeba było wykonać zostało wykonane, nigdy więcej tego stanu istnienia". Rozumie on tak: "Zakłócenia, które były obecne zależnie od skazy zmysłowego pragnienia są tu nieobecne, zakłócenia, które były obecne zależnie od skazy istnienia są tu nieobecne, zakłócenia, które były obecne zależnie od skazy ignorancji są tu nieobecne, obecna jest tu tylko ta ilość zakłóceń (nie-pustka), mianowicie witalne determinacje jako warunek zależne od (obecności) tego ciała z jego sześcioma bazami. Rozumie on: "To pole percepcji jest puste od skazy zmysłowego pragnienia". Rozumie on: "To pole percepcji jest puste od skazy istnienia". Rozumie on: "To pole percepcji jest puste od skazy ignorancji. Jest tu tylko ta ilość zakłóceń (nie-pustka), mianowicie witalne determinacje jako warunek zależne od (obecności) tego ciała z jego sześcioma bazami". Tak widzi on za puste to co nieobecne, ale to co obecne rozumie tak: "To wciąż jest obecne". I to jest dla niego zejście w pustkę, zgodnie z rzeczywistością, bez przekłamań w znaczeniu i czyste.

12 Jacykolwiek mnisi i bramini w przeszłości weszli i trwali w pustce oczyszczonej i nieprzezwyciężonej przez nic innego, wszyscy oni weszli i trwali w tej samej pustce co czysta i nieprzewyższona przez nic innego. Jacykolwiek mnisi i bramini w przyszłości wejdą i będą trwali w pustce oczyszczonej i nieprzezwyciężonej przez nic innego, wszyscy oni wejdą i będą trwali w tej samej pustce co czysta i nieprzewyższona przez nic innego. Jacykolwiek mnisi i bramini teraz wchodzą i trwają w pustce oczyszczonej i nieprzezwyciężonej przez nic innego, wszyscy oni wchodzą i trwają w tej samej pustce co czysta i nieprzewyższona przez nic innego. Zatem Anando powinieneś trenować się tak: 'Wejdę i będę trwał w pustce co czysta i nieprzezwyciężona przez nic innego'". Oto co powiedział Zrealizowany. Czcigodny Ananda był zadowolony i ucieszony słowami Zrealizowanego.